1 Na dit het Iyov sy mond oopgemaak en die dag waarop hy gebore is vervloek.
2 Iyov het gepraat en gesê:
3 “Laat die dag vergaan waarop ek gebore is en die nag waarin dit gesê is: ‘’n Seun is gevorm;’
4 laat daardie dag duisternis wees; laat God dit nie erken van bo af nie en laat die lig ook nie daarop skyn nie;
5 laat die duisternis en doodskaduwee dit toedek; laat ’n wolk dit oorskadu; laat hulle wie se dag bitter is deur dit beangs word;
6 wat daardie nag betref, laat dik donkerheid hom bedek; laat daardie dag nie bereken word in die dae van die jaar nie, nie kom in die getal van die maande nie;
7 ja, laat daardie nag onvrugbaar wees, geen uitroep van vreugde daarin kom nie;