13 In stilte, in ’n nagvisioen, wanneer diep slaap op mense val,
14 het vrees en bewing oor my gekom, wat al my bene laat bewe het.
15 Toe gaan daar ’n gees voor my verby; die hare van my vlees het opgestaan.
16 Toe het ek opgestaan, maar ek kon hom nie herken nie, daar was geen vorm voor my oë nie, maar ek het ’n sagte stem hoor sê:
17 ‘Sal ’n sterflike mens regverdiger as God verklaar word, of ’n man reiner wees as sy Maker?’
18 Let op, Hy plaas geen vertroue in Sy diensknegte nie en Sy boodskappers word met verwondering geslaan.
19 Selfs hulle wat in versierde huise van klei bly, wie se fondasie in die stof is, sal verneder word voor die dik duisternis.