1 Кога Давид помина малку преку врвот, ете, во пресрет му дојде Сива, Мефивостеевиот слуга, со две насамарени ослиња што носеа двеста лебови, сто гроздови суво грозје, сто низи летно овошје и мев со вино.
2 Царот го праша Сива: „Што ќе правиш со тоа?” А Сива одговори: „Ослињата се за да послужат на царското семејство за јавање, лебот и овошјето за јадење на момчињата, а виното за пиење на оние кои ќе се уморат во пустината.”
3 Царот праша натаму: „А каде е синот на твојот господар?” А Сива му одговори на царот: „Ене, остана во Ерусалим, зашто рече: ‘Денес Израелевиот дом ќе ми го врати царството на мојот татко.’”
4 Тогаш царот му рече на Сива: „Ете, сè што имаше Мефивостеј нека е твое.” А Сива одговори: „Се поклонувам пред тебе. Нека да најдам милост во твоите очи, цару господару!”