10 Ама царот одговори: „Што сакате од мене Серуинови синови? Ако тој колне и ако Господ му заповедал: ‘Проколнувај го Давида!’ - кој смее да го праша: ‘Зошто правиш така?’”
11 Тогаш Давид им рече на Ависај и на сите свои слуги: „Ете, мојот син кој излезе од моето тело, ја бара душата моја, а камоли не овој Венијаминец! Оставете го нека колне, зашто Господ му заповедал.
12 Можеби Господ ќе погледне на мојата неволја та ќе ми врати добро за неговото денешно колнење.”
13 Потоа Давид го продолжи патот со своите луѓе, а Симеј одеше по горска патека наспоредно со него, колнејќи постојано, фрлајќи камења кон него и дигајќи прав.
14 Царот и сиот народ што го придружуваше стигнаа заморени и здивнаа таму.
15 Меѓутоа Авесалом влезе во Ерусалим со сиот израелски народ; и Ахитофел беше со него.
16 А кога Архиецот Хусај, пријателот Давидов, дојде кај Авесалома, Хусај му рече на Авесалома: „Да живее царот! Да живее царот!”