1 Пцовисаната мува го засмрдува мирисливото масло, а и малку лудост му ја расипува мудроста и честа на чесниот.
2 Срцето на мудрецот е на десната страна, а на глупецот на левата.
3 Достатно е лудиот да тргне на пат: бидејќи нема разум, секому му покажува дека е луд.
4 Ако гневот на владетелот се подигне против тебе, не напуштај го своето место, зашто благоста ги спречува големите престапи.
5 Има зло што го видов под сонцето како престап што доаѓа од владетелот:
6 безумните се издигнуваат на највисоки места, а богатите заземаат ниски положаи.
7 Видов слуги на коњи, а кнезови кои одеа пеш како слуги.
8 Кој копа јама, паѓа во неа; кој разурнува ѕид, змија го каснува.
9 Кој крши камења, тоа го повредува; кој цепи дрва, може да настрада.
10 Кога ќе се затапи железото и неговата острица не е наострена, тогаш треба повеќе сила; а успехот е награда на мудроста.
11 Ако змијата касне пред вражањето, тогаш вражачот ништо не користи.
12 Полни се со благодат зборовите од устата на мудрецот, а безумникот го упропастуваат неговите усни.
13 Тој ги почнува своите беседи со лудост и ги завршува со целосно безумство.
14 Лудакот зборува премногу: човекот не ја знае иднината, и кој може да му каже што ќе биде после него?
15 Лудите ги мори нивниот труд; зашто тие не знаат да отидат ни во градот.
16 Тешко тебе земјо, кога ти е царот премлад и кога твоите кнезови се гостат веќе наутро.
17 Блазе ти, земјо, кога ти е царот син на благородник и кога твоите кнезови јадат на време, за да се поткрепат, а не да се испијанат.
18 Од мрзливост се свиткуваат гредите, заради негрижа прокапува куќата.
19 Но гозбите се заради забава, и виното го развеселува животот, а сребрениците набавуваат сè.
20 Не колни го царот ни во својата мисла, не колни го богатиот ни во својата соба, зашто птиците ќе го однесат гласот и сè што е крилесто, ќе ја каже клеветата.