12 Знам дека нема друга среќа за човекот освен да се весели и да прави добро за време на својот живот.
13 И кога човекот јаде и пие и ужива во својот труд, и тоа е Божји дар.
14 И знам дека сè што прави Бог, останува довека. На тоа не може ништо да му се додаде, ниту може да му се одземе; а Бог прави така за да имаат стравопочитување од Него.
15 Што суштествува, веќе било, и што ќе биде, веќе суштествувало; а Бог го обновува она што помина.
16 Уште гледам дека под сонцето: местото на судот, а таму - беззаконие и место правда - таму неправда.
17 Реков во своето срце: „Бог ќе им суди и на праведникот и на злосторникот зашто тука има време за секакво нешто и за секое дело:
18 реков во своето срце: „Луѓето се однесуваат така, што Бог може да покаже какви се навистина, дека се едни за други како ѕверови,”