1 Пак почнав да ги набљудувам сите насилства што се прават под сонцето, и ете, солзи на угнетуваните, и никој нема да ги избрише; и насилствата на угнетувачката рака, а утешител нема за нив.
2 Затоа ги сметам среќни мртвите што веќе умреле; посреќни се од живите што живеат уште.
3 А од едните и другите е посреќен оној кој уште не постои, кој не ги видел лошите дела што се прават под сонцето.
4 Натаму искусив дека секој напор и секој успех му прибавува на човекот завист од неговиот ближен. И тоа е суета и гонење на ветер.
5 Безумникот ги скрстува рацете и се јаде себеси.
6 Подобро е полн грст во мир отколку двата грста со мачен труд и мака во духот.
7 И уште една суета забележав под сонцето: