14 Зашто при лоша незгода пропаѓа таквото богатство, па не му останува ништо на синот што му се родил.
15 Гол излезе од утробата на својата мајка и така гол и ќе си отиде каков што дојде; ништо нема да понесе од сиот свој труд.
16 И тоа е тешко зло зашто си заминува така како што и дошол; па каква му е ползата од тоа што се измачувал за ветер.
17 Сите свои денови ги јаде во темнина, во неволја,во грижа, во болест и во гнев.
18 Затоа го заклучувам ова: права среќа за човекот е да јаде и да пие и да биде задоволен со сиот свој труд, со кој се измачува под сонцето за време на краткиот век што му го дал Бог, зашто таква судбина му е дадена во дел.
19 Па ако Бог му дал на човекот богатство и имот за да ги ужива и за да биде задоволен со своето дело - и тоа е дар од Бога.
20 Зашто тогаш барем не мисли многу на деновите на својот живот, кога Бог му дава да му се весели срцето.