4 зашто недоносеното дојде напразно и отиде во темнина, и името му е покриено со темнина;
5 сонцето ниту го виде ниту го созна - а поспокојно е од оној.
6 Па кога би живеел таков живот и две илјади години, а не би уживал во своето благо, зар не заминуваат двата еднакво на исто место?
7 Човекот се труди само за да јаде, а неговата душа никогаш не се наситува.
8 Зашто во што е мудрецот подобар од безумниот, и што да се рече за бедниот кој умее да се однесува пред луѓето?
9 Подобро е да се види со очите отколку да се скита со желби. И тоа е суета и тежина на духот.
10 Што веќе суштествуваше, има име; и се знае што е човек; и тој не може да се суди со појакиот од себе.