6 Па кога би живеел таков живот и две илјади години, а не би уживал во своето благо, зар не заминуваат двата еднакво на исто место?
7 Човекот се труди само за да јаде, а неговата душа никогаш не се наситува.
8 Зашто во што е мудрецот подобар од безумниот, и што да се рече за бедниот кој умее да се однесува пред луѓето?
9 Подобро е да се види со очите отколку да се скита со желби. И тоа е суета и тежина на духот.
10 Што веќе суштествуваше, има име; и се знае што е човек; и тој не може да се суди со појакиот од себе.
11 Зашто има многу нешта кои ја умножуваат суетата, и каква му е ползата на човекот од тоа?
12 Кој знае што е добро за човекот во неговиот живот, за оние малку денови што така суетно ги живее, што му поминуваат како сенка? Кој ќе му каже на човекот што ќе биде после него под сонцето?