2 Коринтјаните 7:4-10 MK2006D

4 Голема е мојата увереност во вас, многу се фалам со вас; се исполнив со утеха, преизобилувам со радост покрај сите наши маки.

5 Зашто, кога дојдовме во Македонија, никакво спокојство немаше телото на­ше, но од секаде бевме притеснети во маки; однадвор борби, однатре страв.

6 Но Бог, Кој ги утешува понизните, нѐ утеши со доаѓањето на Тит.

7 И не само со неговото доаѓање, но и со утехата, со која се беше утешил тој поради вас, известувајќи нѐ за вашиот копнеж, за вашиот плач, за вашата рев­ност кон мене, така што јас уште по­веќе се зарадував.

8 Зашто, ако сум ве и ожалостил со посланието, не ми е жал, макар и да ми беше жал, бидејќи гледам дека тоа послание ве ожалостило само за малку време;

9 сега се радувам не затоа што се ожа­лостивте, туку што се ожалостивте за покајување; бидејќи се ожалостивте по Бога, та никаква штета да не претрпите од нас.

10 Бидејќи жалоста што потекнува од Бога предизвикува неопходно покајува­ње за спасение, а световната жалост до­ведува до смрт.