1 Зашто секој Првосвештеник, кој од луѓе се избира, за луѓето се поставува на служба Божја, да принесува дарови и жртви за гревовите,
2 и да може да ги разбира оние што се неумешни и заблудени, бидејќи и самиот е со слабости;
3 и затоа е должен како за народот, така исто и за своите гревови да принесува жртви.
4 И никој сам не се здобил со таква чест, туку само оној кој е повикан од Бога, како што беше Арон.
5 Така и Христос не се прослави Сам Себеси, станувајќи првосвештеник, туку Го прослави Оној Кој Му рече: „Ти си Син Мој, Јас Те родив денес.“
6 Како што е и на друго место речено: „Ти си вечен свештеник по чинот Мелхиседеков.“
7 Во деновите на Својот земен живот, Тој со силен вик и солзи упати молби и молитви кон Оној Кој можеше да Го спаси од смртта и поради Својата потчинетост од почит беше чуен.
8 Иако беше Син, Тој се научи на послушност од она што го пострада,
9 а, откако се усоврши, стана извор за вечно спасение на сите оние кои Му се послушни,
10 и од Бога беше наречен Првосвештеник по чинот Мелхиседеков.
11 За ова би имале многу да ви зборуваме, што е и тешко да се толкува, бидејќи тешко сфаќате.
12 Зашто, иако според годините вие требаше веќе да бидете учители, вие сѐ уште имате потреба некој да ве учи кои се првите начела на словото Божјо, и дојдовте до таква состојба, што имате потреба од млеко, а не од тврда храна.
13 Секој што се храни со млеко, е невешт во словото на правдата, бидејќи е дете;
14 а тврдата храна е за зрелите, кои благодарејќи на поуката, имаат чувства и се научени да разликуваат добро од зло.