4 Då vart dei fælande redde og sa: «Dei to kongane kunne ikkje stå seg mot han. Korleis skal då vi greia det?»
5 Så sende slottshovdingen, kommandanten i byen, dei eldste og fosterfedrane åt kongssønene bod til Jehu og sa: «Vi er tenarane dine, og alt det du byd oss, vil vi gjera. Vi vil ikkje velja nokon konge. Gjer du det du sjølv tykkjer best!»
6 Så skreiv Jehu eit nytt brev til dei, og der stod: «Er det så at de held med meg og vil lyda meg, så hogg hovudet av sønene åt herren dykkar og kom til meg i Jisre’el i morgon på denne tid!» Kongssønene, alle sytti, var hjå stormennene i byen, som fostra dei opp.
7 Med det same dei fekk brevet, tok dei kongssønene og drap dei, alle sytti. Hovuda la dei i to korger og sende dei til Jehu i Jisre’el.
8 Då han fekk bod om at dei var komne med hovuda åt kongssønene, sa han: «Legg dei i to haugar utfor porten til i morgon!»
9 Då Jehu kom ut om morgonen, steig han fram og sa til alt folket: «De er utan skuld. Det var eg som fekk i stand samansverjinga mot herren min og drap han. Men kven har slege i hel alle desse?
10 Ver visse på at ikkje eit ord av det Herren har tala mot Akabs ætt, fell maktlaust til jorda. Herren har gjort det han forkynte gjennom Elia, tenaren sin.»