1 Bed Herren om regnnår tida for vårregnet ¬er komen.Det er Herren ¬som skaper uversskyerog gjev menneska regnskurer,så dei får vokstrar på marka.
2 Husgudane tala berre lygn,spåmennene ¬hadde falske synerog fortalde svikefulle draumar;trøysta dei gav, ¬var ingenting verd.Difor laut folket fara av stadog lida vondt som sauer,fordi dei ikkje hadde hyrding.
3 Mot hyrdingane ¬logar min vreide,og bukkane vil eg krevja ¬til rekneskap.Men Herren, Allhærs Gud,vil sjå til Juda-ætta, ¬som er hans flokk.Han gjer henne ¬til sin stolte stridshest.
4 Frå henne skal hjørnestein ¬og teltplugg koma,frå henne ¬skal stridsboge koma,frå henne ¬skal kvar styresmann gå ut.
5 Dei skal vera ¬som kjemper i striden,som trakkar ned for fote ¬på sølete vegar.Dei skal strida, ¬for Herren er med dei,medan hestfolka ¬skal verta til skammar.
6 Eg gjer Juda-ætta sterk,og Josefs-ætta gjev eg siger.Eg lèt dei atter busetja seg,for eg har medkjensle med dei.Ja, det skal gå deisom om eg aldri ¬hadde støytt dei bort,for eg er Herren deira Gud,og eg vil høyra deira bøner.
7 Efraims menn ¬skal vera lik kjemper,dei skal vera gladesom når ein drikk vin.Borna deira skal sjå det ¬med gledeog hjarto deira fagna seg ¬i Herren.
8 Eg vil plystra på dei ¬og samla dei,for eg har fria dei ut.Dei skal verta så mange ¬som dei eingong var.
9 Sår eg dei ut mellom folka,vil dei minnast meg ¬i land langt borte.Dei skal leva saman ¬med borna sineog koma attende.
10 Eg vil føra dei heim att ¬frå Egypt,og frå Assyria ¬skal eg samla dei.Eg lèt dei koma ¬til Gilead og Libanon;men det vert ikkje rom nok ¬åt dei.
11 Han skal dra fram ¬gjennom det trugande havetog slå ned bylgjene der.Alle djupa i Nilen ¬skal turkast ut.Det Assur er stolt av, ¬skal støytast ned,kongsstaven skal vika ¬frå Egypt.
12 Eg vil gjera dei sterke i Herren,og dei skal ferdast ¬i hans namn,lyder ordet frå Herren.