1 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงชอบธรรมเสมอเมื่อข้าพระองค์นำความมากราบทูลถึงกระนั้นข้าพระองค์ก็ขอกราบทูลเรื่องความยุติธรรมของพระองค์เหตุใดหนทางของคนชั่วจึงเจริญรุ่งเรือง?เหตุใดบรรดาคนอสัตย์อธรรมจึงสุขสบายดี?
2 พระองค์ทรงปลูกเขา เขาก็หยั่งรากลึกเจริญงอกงามและเกิดผลเขามักพูดถึงพระองค์ติดปากแต่ใจของเขาห่างไกลพระองค์
3 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า แต่พระองค์ทรงรู้จักข้าพระองค์ทรงเห็นและทรงทดสอบความคิดของข้าพระองค์เกี่ยวกับพระองค์ขอทรงลากพวกเขาออกไปเหมือนแกะสำหรับฆ่า!ขอทรงแยกเขาไว้สำหรับวันประหาร!
4 ดินแดนนี้จะต้องแตกระแหงไปนานเท่าใด?และทุ่งหญ้าทุกแห่งจะเหี่ยวแห้งไปนานเท่าใด?เนื่องจากผู้ที่อาศัยในดินแดนนี้ชั่วร้ายบรรดาสัตว์และนกทั้งหลายจึงพินาศไปยิ่งกว่านั้นเหล่าประชากรพากันพูดว่า“พระองค์ไม่เห็นหรอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา”
5 “หากเจ้าวิ่งแข่งกับมนุษย์แล้วเขายังทำให้เจ้าหมดแรงแล้วเจ้าจะวิ่งแข่งกับม้าได้อย่างไร?หากเจ้าสะดุดล้มในดินแดนที่ปลอดภัยเจ้าจะทำอย่างไรในป่าที่ลุ่มแม่น้ำจอร์แดน?
6 แม้แต่พี่น้องและคนในครอบครัวของเจ้าก็ยังทรยศเจ้าพวกเขาร้องเสียงดังให้ร้ายเจ้าอย่าเชื่อใจเขาแม้เขาจะพูดดีกับเจ้า
7 “เราได้ทิ้งนิเวศของเราเราได้เหวี่ยงมรดกของเราทิ้งเราได้ปล่อยผู้ที่เรารักดั่งดวงใจไว้ในมือของศัตรู
8 มรดกของเรากลับกลายเป็นสิงโตในป่าสำหรับเราเขาคำรามใส่เราดังนั้นเราจึงเกลียดเขา
9 มรดกของเรากลับกลายเป็นนกสีสดใสสะดุดตานกอื่นๆ จึงรุมล้อมเล่นงานมันไม่ใช่หรือ?ไปเถิด ไปรวบรวมสัตว์ป่าทั้งหลายมาเขมือบกินมัน
10 คนเลี้ยงแกะมากมายจะทำลายสวนองุ่นของเราเหยียบย่ำท้องทุ่งของเราพวกเขาจะทำให้ท้องทุ่งอันรื่นรมย์ของเรากลายเป็นที่ทิ้งร้าง
11 มันจะกลายเป็นถิ่นร้างแตกระแหงและถูกทิ้งร้างต่อหน้าเราแผ่นดินทั้งสิ้นถูกทิ้งร้างเพราะไม่มีใครเอาใจใส่ดูแล
12 ผู้ทำลายกรูกันเข้ามาเหนือที่สูงอันถูกทิ้งร้างในถิ่นกันดารเพราะดาบขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะทำลายล้างจากสุดเขตแดนด้านหนึ่งไปจดอีกด้านหนึ่งจะไม่มีใครหนีรอดปลอดภัย
13 พวกเขาได้หว่านข้าวสาลี แต่เก็บเกี่ยวหนามจะตรากตรำทำงาน แต่ไม่ได้อะไรดังนั้นเขาจึงเก็บเกี่ยวได้แต่ความอับอายเนื่องจากพระพิโรธอันรุนแรงขององค์พระผู้เป็นเจ้า”
14 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ดูเถิด เราจะถอนรากถอนโคนชนชาติเพื่อนบ้านผู้ชั่วร้ายทั้งปวงออกจากดินแดน ผู้ซึ่งยึดสมบัติที่เราให้ประชากรอิสราเอล และถอนรากถอนโคนพงศ์พันธุ์ยูดาห์จากหมู่พวกเขา
15 แต่หลังจากที่เราถอนรากถอนโคนพวกเขาแล้ว เราจะเอ็นดูสงสาร และนำพวกเขาแต่ละคนกลับสู่ทรัพย์สินและดินแดนของตนอีกครั้งหนึ่ง
16 และหากพวกเขาเรียนรู้วิถีทางของประชากรของเราและปฏิญาณโดยอ้างนามของเราว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’ เหมือนที่พวกเขาเคยสอนประชากรของเราให้ปฏิญาณโดยอ้างพระบาอัล เมื่อนั้นเขาจะได้รับการสถาปนาไว้ท่ามกลางประชากรของเรา
17 แต่หากชาติใดไม่ยอมเชื่อฟัง เราจะกำจัดและทำลายชาตินั้นให้สูญสิ้นไป” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้