1 พระดำรัสของพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์พระเจ้าแห่งอิสราเอลเกี่ยวกับโมอับความว่า“วิบัติแก่เนโบ เพราะมันจะถูกทำลายคีริยาธาอิมจะอัปยศอดสูและถูกยึดป้อมที่มั่นจะอัปยศอดสูและพังทลาย
2 โมอับจะไม่เป็นที่ยกย่องอีกแล้วในเฮชโบนผู้คนจะวางแผนโค่นล้มโมอับว่า‘มาเถิด ให้เราทำให้ชนชาตินี้สิ้นไป’มัดเมนเอ๋ย เจ้าเองก็จะถูกทำให้เงียบงันเช่นกันดาบจะตามล่าเจ้า
3 ฟังเสียงร้องจากโฮโรนาอิมสิเสียงห้ำหั่น และเสียงเข้าทำลายล้างขนานใหญ่
4 โมอับจะแหลกลาญบรรดาลูกน้อยของเธอร้องเสียงดัง
5 พวกเขาขึ้นไปตามทางสู่ลูฮิทร้องไห้อย่างขมขื่นขณะเดินไปตามเส้นทางสู่โฮโรนาอิมได้ยินเสียงร้องโหยหวนเพราะถูกทำลาย
6 หนีเร็ว! จงหนีเอาชีวิตรอดเถิดจงเป็นเหมือนพุ่มไม้ในถิ่นกันดารเถิด
7 เพราะเจ้าวางใจในทรัพย์สมบัติและความสามารถของตนเองเจ้าจึงจะตกเป็นเชลยด้วยและพระเคโมชจะถูกเนรเทศไปต่างแดนพร้อมกับบรรดาปุโรหิตและเหล่าขุนนางของตน
8 ผู้ทำลายจะมาต่อสู้ทุกเมืองและไม่มีสักเมืองเดียวรอดไปได้หุบเขาและที่ราบสูงจะถูกทำลายเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสไว้แล้ว
9 จงเอาเกลือใส่โมอับเถิดเพราะมันจะร้างเปล่าหัวเมืองต่างๆ จะถูกทิ้งร้างไม่มีคนอยู่อาศัย
10 “คำสาปแช่งตกอยู่แก่ผู้เฉื่อยช้าในการทำงานที่องค์พระผู้เป็นเจ้ามอบหมายให้!คำสาปแช่งมีแก่ผู้เก็บดาบไว้ ไม่ยอมทำให้เลือดชโลมดิน!
11 “โมอับอยู่สงบมาตั้งแต่เยาว์วัยเหมือนเหล้าองุ่นที่ทิ้งไว้ทั้งตะกอนไม่มีการเปลี่ยนถ่ายใส่ไหใหม่ไม่เคยตกเป็นเชลยฉะนั้นรสชาติจึงคงเดิมและกลิ่นก็ไม่เปลี่ยน
12 แต่วันเวลาจะมาถึง” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น“เมื่อเราจะส่งคนมาเทโมอับออกจากไหพวกเขาจะเทโมอับออกจนเกลี้ยงแล้วทุบไหแตกเป็นเสี่ยงๆ
13 เมื่อนั้นโมอับจะอับอายขายหน้าเพราะพระเคโมชเหมือนที่วงศ์วานอิสราเอลอับอายขายหน้าเมื่อวางใจในเบธเอล
14 “เจ้าพูดออกมาได้อย่างไรว่า ‘เราเป็นนักรบเป็นผู้แกล้วกล้าในสงคราม’?
15 โมอับจะถูกทำลาย และหัวเมืองต่างๆ จะถูกย่ำยีชายหนุ่มชั้นยอดของโมอับจะถูกประหาร”องค์กษัตริย์ผู้ทรงพระนามว่าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศดังนั้น
16 “โมอับจวนจะล่มแล้วความย่อยยับของมันจะมาถึงอย่างรวดเร็ว
17 บรรดาผู้อยู่รายรอบโมอับ จงไว้อาลัยให้มันบรรดาผู้รู้ถึงชื่อเสียงของโมอับกล่าวว่า ‘คทาเกรียงไกรแหลกลาญถึงเพียงนี้หนอไม้เท้าอันทรงสง่าราศีแตกหักถึงเพียงนี้!’
18 “ชาวดีโบนเอ๋ยจงลงจากที่สูงศักดิ์ของเจ้ามานั่งบนพื้นดินแตกระแหงเถิดเพราะผู้ที่ทำลายล้างโมอับจะมาเล่นงานเจ้าและจะทำลายเมืองป้อมปราการต่างๆ ของเจ้า
19 ชาวเมืองอาโรเออร์จงออกมายืนดูริมถนนจงถามชายหญิงที่กำลังหนีจ้าละหวั่นว่า‘เกิดอะไรขึ้น?’
20 โมอับขายหน้าเพราะมันถูกขยี้แหลกลาญจงร้องไห้คร่ำครวญเถิด!จงป่าวร้องริมแม่น้ำอารโนนว่าโมอับถูกทำลายแล้ว
21 การพิพากษาลงโทษมาถึงที่ราบสูงแล้วถึงโฮโลน ยาซาห์ และเมฟาอาท
22 ถึงดีโบน เนโบ และเบธดิบลาธาอิม
23 ถึงคีริยาธาอิม เบธกามุล และเบธเมโอน
24 ถึงเคริโอท และโบสราห์ถึงหัวเมืองทั้งปวงของโมอับทั้งใกล้และไกล
25 พลังของโมอับถูกตัดขาดเสียแล้วและแขนของมันก็ถูกหัก” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
26 “จงทำให้โมอับมึนเมาเพราะมันลบหลู่องค์พระผู้เป็นเจ้าให้โมอับเกลือกกลิ้งอยู่ในอาเจียนของตนให้มันเป็นเป้าของการเย้ยหยัน
27 อิสราเอลก็เป็นเป้าให้เจ้าเยาะเย้ยแล้วไม่ใช่หรือ?อิสราเอลตกอยู่ในหมู่โจรให้เจ้าส่ายหน้าเย้ยหยันทุกครั้งที่เอ่ยถึงไม่ใช่หรือ?
28 ทิ้งเมืองไปอยู่ตามซอกหินเถิดชาวโมอับทั้งหลายจงเป็นดั่งนกพิราบซึ่งทำรังไว้ที่ปากถ้ำ
29 “เราได้ยินถึงความหยิ่งทะนงของโมอับความอวดดี ความจองหองความลำพอง และความเย่อหยิ่งและความฮึกเหิมในใจของโมอับ
30 เรารู้ความกำเริบเสิบสานของมันซึ่งเปล่าประโยชน์” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น“และคำคุยโวของโมอับก็ไร้สาระ
31 ฉะนั้นเราจึงร่ำไห้ให้กับโมอับเราร้องไห้เพื่อโมอับทั้งปวงเราคร่ำครวญให้ผู้คนของคีร์หะเรเสท
32 เถาองุ่นแห่งสิบมาห์เอ๋ยเราร่ำไห้ให้เจ้าดังที่ยาเซอร์ร่ำไห้กิ่งก้านสาขาของเจ้าแผ่ขยายไปไกลถึงทะเลทอดไปไกลถึงทะเลแห่งยาเซอร์ผู้ทำลายได้จู่โจมเถาองุ่นและผลไม้สุกของเจ้าแล้ว
33 ความสุขยินดีสูญสิ้นไปจากเรือกสวนและท้องทุ่งของโมอับเราทำให้น้ำองุ่นหยุดไหลจากบ่อย่ำองุ่นเสียแล้วไม่มีคนย่ำองุ่นพร้อมเสียงโห่ร้องยินดีอีกต่อไปเสียงโห่ร้องที่มีไม่ใช่เสียงร่าเริงยินดี
34 “เสียงร่ำไห้ของพวกเขาดังขึ้นจากเฮชโบนถึงเอเลอาเลห์และยาฮาสจากโศอาร์ไปไกลถึงโฮโรนาอิมและเอกลัทเชลิชิยาห์เพราะแม้แต่ห้วงน้ำแห่งนิมริมก็เหือดแห้ง
35 เราจะนำจุดจบมาสู่ผู้ถวายเครื่องบูชาในสถานบูชาบนที่สูงทั้งหลายและเผาเครื่องหอมบูชาเทพเจ้าต่างๆ ของตนในโมอับ” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
36 “ฉะนั้นจิตใจของเราคร่ำครวญถึงโมอับเหมือนเสียงขลุ่ยเสียงอ้อยส้อยเหมือนเสียงขลุ่ยเพื่อผู้คนแห่งคีร์หะเรเสททรัพย์สมบัติที่พวกเขาได้มาก็สูญสิ้นไป
37 ทุกศีรษะถูกโกนโล้นเตียนทุกหนวดเคราถูกโกนเกลี้ยงทุกมือถูกกรีดทุกเอวคาดผ้ากระสอบ
38 ทุกหลังคาเรือนในโมอับและตามทางแยกสาธารณะมีแต่การไว้ทุกข์เพราะเราทุบโมอับทิ้งเหมือนตุ่มไหที่ไม่มีใครต้องการ” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
39 “มันแหลกป่นปี้เพียงไร ดูพวกเขาร่ำไห้สิดูสิว่าโมอับหันกลับด้วยความอัปยศอดสูเพียงไร!โมอับกลายเป็นเป้าให้เย้ยหยันเป็นที่สยดสยองของบรรดาผู้ที่อยู่รายรอบ”
40 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า“ดูเถิด! อินทรีตัวหนึ่งกำลังโฉบลงมากางปีกเหนือโมอับ
41 นครต่างๆและที่มั่นทั้งหลายจะถูกยึดในวันนั้นจิตใจของนักรบแห่งโมอับจะเหมือนจิตใจของผู้หญิงที่กำลังคลอดลูก
42 โมอับจะถูกทำลายสิ้นชาติเพราะลบหลู่องค์พระผู้เป็นเจ้า
43 ประชากรโมอับเอ๋ยความสยดสยอง หลุมพราง และกับดักรอคอยเจ้าอยู่” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
44 “ผู้ใดหนีเตลิดจากความสยดสยองจะตกในหลุมพรางผู้ใดปีนออกมาจากหลุมพรางจะตกลงในกับดักเพราะเราจะนำปีแห่งการลงโทษมาเหนือโมอับ” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
45 “ผู้ลี้ภัยยืนอยู่ในร่มเงาของเฮชโบนอย่างสิ้นเนื้อประดาตัวเพราะมีไฟออกจากเฮชโบนเปลวไฟแรงกล้าจากกลางสิโหนเผาผลาญหน้าผากของโมอับเผากะโหลกศีรษะของนักคุยโวเสียงขรม
46 วิบัติแก่เจ้า โมอับเอ๋ย!ไพร่พลของพระเคโมชถูกทำลายล้างบรรดาลูกชายลูกสาวของเจ้าถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลย
47 “ถึงกระนั้น ในภายภาคหน้าเราจะให้โมอับกลับสู่สภาพดี” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้นคำพิพากษาโทษโมอับจบลงเพียงเท่านี้