1 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “ไปซื้อผ้าคาดเอวลินินมาคาดไว้ แต่อย่าให้มันถูกน้ำ”
2 ฉะนั้นข้าพเจ้าจึงไปซื้อผ้าลินินผืนหนึ่งมาคาดเอวไว้ตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสสั่ง
3 แล้วพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าเป็นครั้งที่สองว่า
4 “จงเอาผ้าคาดเอวที่เจ้าซื้อและคาดอยู่นั้นออกไปที่แม่น้ำยูเฟรติส และซ่อนมันไว้ในซอกหิน”
5 ดังนั้นข้าพเจ้าก็ออกไปที่แม่น้ำยูเฟรติสและซ่อนมันไว้ตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสสั่ง
6 หลายวันต่อมา องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “บัดนี้จงไปที่แม่น้ำนั้น เอาผ้าคาดเอวที่เราสั่งให้เจ้าซ่อนไว้มา”
7 ดังนั้นข้าพเจ้าก็ไปที่แม่น้ำยูเฟรติสและขุดผ้าคาดเอวออกมาจากซอกที่ได้เอาไปซ่อนไว้ แต่บัดนี้มันขาดยุ่ยใช้การไม่ได้เลย
8 แล้วพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า
9 “องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า ‘เราจะทำลายเกียรติภูมิของยูดาห์และเยรูซาเล็มอย่างนี้แหละ
10 ประชากรที่ชั่วร้ายเหล่านี้ ซึ่งไม่ยอมฟังถ้อยคำของเรา ชอบดื้อดึงทำตามใจตนเอง และหันไปติดตามปรนนิบัตินมัสการพระอื่นๆ จะเป็นเหมือนผ้าคาดเอวนี้คือใช้การไม่ได้เลย!’
11 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า ‘ผ้าคาดเอวแนบติดกับเอวของคนฉันใด เราได้ทำให้ยูดาห์และอิสราเอลแนบสนิทกับเราเพื่อเป็นประชากรของเรา เป็นเกียรติภูมิ ชื่อเสียง และคำสรรเสริญของเราฉันนั้น แต่พวกเขาไม่ยอมฟัง’
12 “จงบอกพวกเขาว่า ‘พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า ถุงหนังใส่เหล้าองุ่นทุกใบควรจะมีเหล้าองุ่นเต็ม’ และหากพวกเขาตอบว่า ‘เรารู้แล้วไม่ใช่หรือว่าถุงหนังใส่เหล้าองุ่นทุกใบควรจะมีเหล้าองุ่นเต็ม?’
13 ก็จงบอกพวกเขาว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า เราจะทำให้ทุกคนที่อาศัยในดินแดนนี้เมามาย ตั้งแต่กษัตริย์ที่นั่งบนบัลลังก์ของดาวิด บรรดาปุโรหิตและผู้เผยพระวจนะ ตลอดจนคนทั้งปวงซึ่งอาศัยในกรุงเยรูซาเล็ม
14 เราจะจับพวกเขากระแทกกันเอง ไม่ว่าพ่อหรือลูก เราจะไม่ยอมให้ความสงสารหรือความเมตตาเอ็นดูมายับยั้งเราไม่ให้ทำลายล้างพวกเขาเลย องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น’ ”
15 จงฟังและใส่ใจอย่าเย่อหยิ่งเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสไว้แล้ว
16 จงถวายเกียรติแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านก่อนที่พระองค์จะทรงนำความมืดมนมาก่อนที่เท้าของท่านสะดุดล้มบนภูเขาอันมืดมนท่านมุ่งหวังความสว่างแต่พระองค์ทรงผันแปรมันเป็นความมืดมนเปลี่ยนมันเป็นความมืดทึบ
17 แต่หากท่านไม่ยอมฟังข้าพเจ้าจะแอบร้องไห้เนื่องด้วยความหยิ่งยโสของท่านข้าพเจ้าจะร่ำไห้ด้วยความขมขื่นดวงตาของข้าพเจ้าจะหลั่งน้ำตานองหน้าเพราะฝูงแกะขององค์พระผู้เป็นเจ้าถูกจับไปเป็นเชลย
18 จงทูลกษัตริย์และราชมารดาว่า“ลงมาจากราชบัลลังก์เถิดเพราะมงกุฎอันธำรงเกียรติจะร่วงหล่นจากพระเศียรของพระองค์”
19 เมืองต่างๆ ในเนเกบจะถูกปิดและจะไม่มีใครเปิดได้ยูดาห์จะถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยถูกกวาดต้อนไปจนหมดสิ้น
20 จงเงยหน้าขึ้นมองดูคนทั้งหลายที่มาจากทางเหนือไหนล่ะฝูงแกะที่เรามอบหมายให้เจ้าดูแลฝูงแกะที่เจ้าโอ้อวด?
21 เจ้าจะว่าอย่างไรเมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตั้งผู้ที่เจ้าถือว่าเป็นพันธมิตรนั้นมาครอบครองเจ้า?เจ้าจะไม่เจ็บปวดเหมือนผู้หญิงที่กำลังคลอดลูกหรือ?
22 และหากเจ้าถามตัวเองว่า“ทำไมหนอเรื่องทั้งหมดนี้จึงเกิดขึ้นกับเรา?”ก็เพราะบาปมากมายของเจ้าน่ะสิกระโปรงของเจ้าจึงถูกฉีกขาดและกายของเจ้าถูกย่ำยี
23 ชาวเอธิโอเปียจะเปลี่ยนสีผิวของตนได้หรือ?เสือดาวจะลบลายของมันได้หรือ?พวกเจ้าซึ่งคุ้นเคยกับการทำชั่วก็ไม่สามารถทำดีได้
24 “เราจะทำให้เจ้ากระจัดกระจายเหมือนแกลบที่ถูกลมทะเลทรายพัดปลิวไป
25 นี่คือชะตากรรมของเจ้าเป็นส่วนที่เรากำหนดให้เจ้า” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้“เพราะเจ้าลืมเราและไปวางใจในเทพเจ้าจอมปลอม
26 เราจะถลกกระโปรงของเจ้าขึ้นปิดหน้าเจ้าเพื่อให้ความอัปยศอดสูของเจ้าเป็นที่ประจักษ์
27 คือการล่วงประเวณี ความมักมากในกามการขายเนื้อขายตัวอย่างไร้ยางอายของเจ้า!เราได้เห็นความประพฤติอันน่าเดียดฉันท์ของเจ้าบนภูเขาทั้งหลายและตามท้องทุ่งต่างๆวิบัติแก่เจ้า เยรูซาเล็มเอ๋ย!เจ้าจะแปดเปื้อนมลทินไปอีกนานสักเท่าใดหนอ?”