16 จงตัดผู้หว่านและผู้เก็บเกี่ยวซึ่งถือเคียวออกจากบาบิโลนให้ทุกคนกลับไปหาพี่น้องร่วมชาติของตนให้ทุกคนหนีไปยังบ้านเกิดเมืองนอนเพราะดาบของผู้กดขี่ข่มเหง
17 “อิสราเอลเป็นฝูงแกะที่กระจัดกระจายซึ่งสิงโตได้ไล่หนีกระเจิงรายแรกที่ขย้ำเขาคือกษัตริย์อัสซีเรียล่าสุดผู้ที่บดขยี้กระดูกของเขาคือกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน”
18 ฉะนั้นพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า“เราจะลงโทษกษัตริย์บาบิโลนและดินแดนของเขาเหมือนที่เราได้ลงโทษกษัตริย์อัสซีเรีย
19 ส่วนอิสราเอล เราจะนำพวกเขากลับคืนสู่ทุ่งหญ้าของเขาเองพวกเขาจะกินหญ้าบนภูเขาคารเมลและบาชานพวกเขาจะอิ่มเอมบนภูเขาเอฟราอิมและในกิเลอาด”
20 องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า“ในครั้งนั้นจะมีการเสาะหาความผิดของอิสราเอลแต่ไม่พบเลยและจะมีการเสาะหาบาปทั้งหลายของยูดาห์แต่ไม่พบเลยเพราะเราจะอภัยโทษชนหยิบมือที่เหลือซึ่งเราไว้ชีวิต
21 “จงโจมตีดินแดนเมราธาอิมและผู้คนในเปโขดตามล่า ฆ่าทิ้ง และทำลายล้างให้หมด” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น“จงทำทุกสิ่งตามที่เราสั่งไว้
22 มีเสียงโห่ร้องออกศึกในดินแดนเสียงหายนะใหญ่หลวง!