1 Bitartean, Judas Makabearra eta beronen lagunak herrietan sartzen ziren isilean; beren senideei dei egin eta judu-erlijioan zintzo irauten zutenak berenganatuz, sei mila lagun bildu zituzten.
2 Eta Jaunari eskari hauek egin ohi zizkioten: denek oinazpian hartzen zuten herriari begira ziezaiola; jende zitalak profanatua zuen tenpluaz erruki zedila,
3 baita hondatzen ari ziren eta ia erraustua zuten hiriaz ere, eta deiadarka ari zitzaion odolaren oihua entzun zezala;
4 haur errugabeen sarraski zuzengabeaz eta Jaunaren kontra botatako biraoez oroitu eta gaiztakeriari zion gorrotoa ager zezala.
5 Bere gudarostea antolatu zuenean, Judas Makabearra menderagaitz egin zen jentilentzat, Jaunaren haserrea erruki bihurtua baitzen ordurako.
6 Ustekabean heldu eta su ematen zien hiri eta herrixkei eta, gudalekurik egokienak harturik, ihes eragiten zien etsai-multzo handiei.
7 Gehienetan, gauaren babesa aukeratzen zuen erasoak egiteko. Haren ausardiaren entzutea denean zabaldu zen.
8 Judas ezarian-ezarian aurrera egiten ari zela eta haren garaipenak geroz eta gehiago zirela ikusirik, Filipok Ptolomeori —Koele-Siria eta Feniziako gudalburuari— idatzi zion erregearen interesak defendatzen laguntzera etor zekion.
9 Patrokloren seme Nikanor, erregearen adiskiderik gorenetako bat, izendatu zuen berehala Ptolomeok eta, nazio guztietatik gutxienez hogei mila gizonek osaturiko gudarostearen buru jarririk, judu-herri osoa suntsitzera bidali zuen. Eta Gorgias eman zion lagun, gerra-arazoetan oso ikasia baitzen gudalburu hura.
10 Erregeak erromatarrei zor zien zerga —berrogeita hamalau mila kilo zilarrekoa— judu-presoak salduz ordain zezakeela uste zuen Nikanorrek.
11 Eta judu-esklaboak erostera etortzeko deia igorri zuen kostaldeko hirietara, hogeita zazpi kilo zilarretan laurogeita hamar esklabo emango zituela aginduz. Ez zuen sumatzen Ahalguztidunaren zigorra gainera zetorkiola berehala.
12 Nikanor gudua egitera zetorrela jakitean, Judasek etsaia laster hurbilduko zitzaiela adierazi zien bere lagunei.
13 Orduan, beldurtiak eta Jainkoak mendekatuko zituela uste ez zutenak ihesi joan ziren handik.
14 Gainerakoek, gelditzen zitzaiena saldu eta, aldi berean, otoitz zegioten Jaunari, borroka hasi baino aurretik ere Nikanor maltzurrak salduak zituenak libratzeko eskatuz.
15 Eta hori eskatzen zioten, beraiengatik ez, baizik eta Jaunak arbasoekin eginak zituen itunengatik eta Jainkoaren izen agurgarri eta handiari laguntza eskatuz egina zioten deiarengatik.
16 Orduan, bere gizonak bildu —guztira, sei mila— eta etsaiaren aurrean ez kikiltzeko esaten zien Makabearrak, eta inolako eskubiderik gabe kontra zetorkien atzerritar-multzoari beldurrik ez izateko; baizik eta borroka zitezela gogotsu.
17 Izan zezatela ere gogoan nola iraindu zuten atzerritarrek toki santua, Jerusalemen kontra nolako gogorkeriak egin eta juduen ohiturak nola hondatu zituzten.
18 Eta gehitu zien: «Horiek beren armetan eta ausardian dute konfiantza; guk, berriz, Jainko ahalguztidunagan. Kolpe batez bota ditzake Jaunak aurka datozkigunak, baita mundu osoa ere».
19 Eta beren aurrekoei laguntzeko Jainkoak zer egin zuen adierazi zien; adibidez, Senakeriben garaian ehun eta laurogeita bost mila etsai galdu zirela.
20 Eta Babilonian, galaziarren kontrako guduan, zortzi mila judu eta lau mila mazedoniar besterik ez zela borrokarako; mazedoniarrak larri zirelarik, zortzi mila juduek ehun eta hogei mila etsai garaitu zituztela Jainkoak emaniko laguntasunari esker, eta harrapakin asko hartu ahal izan zutela.
21 Hitz hauekin adoretu eta lege eta aberriagatik hiltzeko prestarazi ondoren, Judasek lau taldetan banatu zuen gudarostea.
22 Gudari-talde bakoitzaren buru Simon, Jose eta Jonatan bere anaiak ezarri zituen, bakoitzaren menpe mila eta bostehun gizon jarriz.
23 Ondoren, liburu santua irakurtzeko agindu zion Eleazarri. Eta guda-deiadartzat «Jainkoa lagun!» emanik, lehenengo gudari-taldearen buru jarri zen bera eta Nikanorri erasotzen hasi.
24 Ahalguztiduna beren alde jarri zitzaielarik, bederatzi mila etsai baino gehiago hil zuten juduek; Nikanorren gudari gehienak zauritu zituzten, gorputz-adarrak moztu zizkieten eta denei ihes eragin zieten.
25 Esklaboak erostera zetozenen dirua hartu eta, bide aski luzean haien atzetik joan ondoren, itzuli egin ziren, ordua gainean zutelako.
26 Izan ere, larunbat-bezpera zen; horregatik ez zuten jarraitu haien atzetik.
27 Etsaien armak eta gainerako harrapakinak bildu zituztenean, larunbat-jaia egiten hasi ziren, Jauna handikiro goretsiz eta goraipatuz, bizirik eutsi zielako eta, egun hartan ere, bere errukiaren lehen tantak, ihintza bezala, isuri zizkielako.
28 Larunbat-biharamunean, harrapakinetarik zati bat pertsekuzioa jasan zutenen artean banatu zuten, beste zati bat alargun eta umezurtzen artean; gainerakoa beren eta beren seme-alaben artean.
29 Gero, otoitz egin zuten elkarrekin, Jaun errukitsuari bere zerbitzariekin erabat adiskidetzeko eskatuz.
30 Timoteo eta Bakidesen aldekoei ere eraso egin zieten juduek, eta hogei mila etsai baino gehiago hil zuten. Eta gailurretako gotorleku askoren jabe egin ondoren, harrapakin ugari hartu eta bi multzo berdinetan banatu zuten: bata berentzat hartu zuten eta bestea pertsegituen artean banatu, baita alargun eta umezurtzen eta zaharren artean ere.
31 Etsaien armak arreta handiz bildurik, toki egokietan ezarri zituzten; gainerako harrapakinak, berriz, Jerusalemera eraman.
32 Timoteoren gudalburuetako bat, juduei kalte handia egina zen gizon zitala, hil egin zuten.
33 Garaipena ospatzeko aberrian egiten ari ziren jaietan, tenpluko ate santuei su eman zietenak erre egin zituzten, baita etxe koskor batean ezkutatua zegoen Kalistenes ere. Horrela hartu zuten beren gaiztakeriagatik merezitako ordaina.
34 Nikanor gaizkile izugarri hark mila merkatari ekarriak zituen, juduak esklabo saltzeko.
35 Jainkoaren laguntzaz, berak gutxietsitakoek makurrarazi zioten burua Nikanorri. Bere soineko bikainak erantzirik, ihesi doan esklaboaren antzera ibili zen landan zehar. Hala ere, heldu zen Antiokiara, bakarrik, baina hondatua zegoen gudarostearena baino zorte hobeaz.
36 Erromatarrei zor zieten zerga ordaintzeko, Jerusalemen harrapaturiko presoak salduko zituela esan zuena, juduek defendatzaile berezia zutela esaten ari zen orain, eta menderagaitzak zirela; defendatzaile, hain zuzen ere, beraren legeak betetzen zituztelako.