1 Aldi hartan, Antiokok lotsagarri alde egin behar izan zuen Pertsiako eskualdeetatik.
2 Izan ere, Pertsepolis izeneko hirian sarturik, hango jauretxean lapurreta egin eta hiria menderatu nahi izan zuen; baina jendeak, horren aurrean asaldaturik, armak hartu zituen eta, herrialde hartako jendea nagusitu zitzaiolarik, Antiokok alde egin behar izan zuen lotsaz betea.
3 Ekbatana hirian zegoelarik, Nikanorri eta Timoteoren gudarosteari gertatuaren berri jakin zuen Antiokok.
4 Amorruaren amorruz bere onetik aterata, ihes eragin ziotenek berari eginiko iraina juduei ordainaraztea pentsatu zuen. Horregatik, bidaia burutu arte gelditu gabe aurrera egiteko agindu zion gurdi-gidariari. Baina gainera zetorkion Jainkoaren epaia, harrokeriaz esana baitzuen: «Jerusalemera heltzean, juduen hilobi bihurtuko dut hiria».
5 Dena ikusten duen Jaunak, Israelen Jainkoak, gaitz sendaezin eta ikusezina eman zion. Hitz haiek esaten ari zela, kenezineko mina sumatu zuen erraietan eta izugarrizko oinazeak barruan.
6 Ongi merezia zuen hori, besteen erraiak zigor ugari eta ankerrez oinaztatu baitzituen berak.
7 Hala ere, ez zuen burua makurtu bere handiustean. Geroz eta harrotuago, juduenganako amorru-sua zeriola, lasterrago joateko agintzen zuen. Baina, gurdia abiada bizian zihoalarik, erori egin zen bertatik Antioko, eta, halako erorketa txarrean, gorputz-atal guztiak kolpatuak gelditu baitzitzaizkion.
8 Eta lehentxeago, gizona baino handiagoa zelakoan, itsas uhinei agindu eta mendi-gailurrak balantzan pisa zitzakeela uste zuena, lurrera erori ondoren, esku-ohatilan zeramaten orain. Horrela, argi ikusi ahal izan zuten denek Jainkoaren ahalmena.
9 Zital hari gorputzetik harrak ateratzen zitzaizkion mordoka eta, oraindik bizirik zegoela, pusketaka erortzen zitzaion haragia, ikaragarrizko minez. Eta halako kiratsa zerion, ezen gudaroste osoari nazka ematen baitzion ustelkeria hark.
10 Eta pittin bat lehentxeago zeruko izarrak ukituko zituela uste zuena, ezin zuen orain inork eraman, zerion kirats nardagarri jasanezinagatik.
11 Orduan, gaitzak joa, bere handiustea galtzen hasi zen eta, etengabeko minaren minez, Jainkoaren zigorpean nolako egoeratan zegoen jabetzen.
12 Berak ere ezin baitzuen bere buruari zerion kiratsa jasan, esan zuen: «Bidezko da Jainkoaren menpe egotea. Hilkor denak ezin du uste izan Jainkoa adinakoa denik».
13 Madarikatu hura otoizka hasi zitzaion Jaunari; baina Jauna ez zitzaion errukitu.
14 Lehen Hiri Santua erraustera eta hilobi bihurtzera arrapaladan zihoan hark, orain hiria burujabe egingo zuela hitzeman zion Jaunari.
15 Lehen, hilobirako ez, baizik hegazti harrapari eta basapiztien janaritarako beste ezertarako ez zirela iritzi zien juduei eta berauen haurrei; orain, berriz, greziarren pareko egingo zituela zioen.
16 Lehen, lapurreta egin zuen tenplu santuan; orain, berriz, emari ederrez apainduko zuela, ebatsitako ontzi sakratu guztiak itzuliko zituela eta sakrifizioetan eralgitzen zena bere diruz ordainduko zuela zioen.
17 Gainera, bera ere judu egingo zela, eta jendea bizi zen alde guztietara joango zela, Jainkoaren ahalmena oihukatuz.
18 Halaz guztiz, ez zitzaizkion oinazeak inola ere joaten, etorria baitzuen gainera Jainkoaren epai zuzena. Egoera hartan etsirik, gutun hau idatzi zien Antiokok juduei, eskari-eran:
19 «Antioko errege eta buruzagiak bere hiritar dituen judu prestuei agurrik beroena, osasuna eta ongizatea opatuz.
20 Espero dut, zuek eta zuen seme-alabak, Jainkoari esker, ongi izango zaretela eta gauzak zeuek nahi bezala aterako zaizkizuela.
21 Bihotz-bihotzez oroitzen naiz zuek niretzat duzuen errespetu eta oniritziaz. Pertsiako eskualdeetatik nentorrelarik, eritasun larria harrapatu nuen, eta beharrezkoa iruditu zait denen segurtasunaz arduratzea.
22 Ez nago neure egoeraz etsia, baizik eta zinez uste dut aterako naizela gaixoaldi honetatik.
23 Baina oroitzen naiz, gure aitak ere, iparraldeko lurraldeetan guda-ibilaldia egitera joan zenean, bere ondorengoa izendatu zuela.
24 Horrela, ustekabekoren bat gertatu nahiz berri txarren bat etorriz gero, herrialdeko jendea ez zen larrituko, jakingo baitzuen agintea nori zion utzia.
25 Gainera, gogoan dut, gure erreinuaren mugetan diren auzoko erregeak erne daudela zer gertatuko eta egokiera noiz etorriko. Horregatik, neure seme Antioko izendatzen dut errege. Maiz utzi izan dut neure seme hau zuetako askoren ardurapean eta zainpean, iparraldeko eskualdeetara joan beharra izan dudanean. Berari idatzi diot gutun honen jarraian idatzia dagoena.
26 Beraz, hauxe esaten eta eskatzen dizuet: zuek guztiok eta zuetariko bakoitzak niregandik hartutako mesedeak kontuan izanik, niretzat izan duzuen onginahia izan dezazuela nire semearentzat ere.
27 Ziur nago, neurriz eta gizalegez beteko dituela nire asmoak, eta zuekin bat etorriko dela».
28 Giza hiltzaile eta biraolari hark heriotza negargarria izan zuen atzerrian, mendi artean. Berak besteei sufriarazi zizkien bezalako oinaze izugarriak jasanez hil zen.
29 Erregearen lagun zen Filipok eraman zuen gorpua; baina Antiokoren semearen beldurrez, Egiptora joan zen, Ptolomeo Filometorrengana.