7 Aitordetzat baliatu citzaioen bere anaiaren alabari, ceina deitzen baitzen Edisa edo bercenaz Esther. Hau burhasoz gabetua cen, ederra osoqui eta beguitharte arraiecoa. Eta ait-amac hil citzaizconean, Mardoqueoc alabatzat hartu çuen.
8 Noiz-etare hedatu baitzen erregueren erabaquia, eta haren manuz hainitz nescatcha eder erakarcen baitzituzten Susanera, eta Eyeo ebaquiaren escuetara ematen, Esther ere berce nescatchequin emana içan cen, emaztequien artean beguiratua içateco.
9 Estherrec aurkitu çaroen eta gracia içan çuen haren aitzinean. Eta harec manatu çaroen ebaqui bati laster xuxen ceçan emaztequi aphaindura bat, eta Estherri eman ciotzon behar cituenac, eta çazpi nescatcha guciz ederrac erregueren etchetic, eta aphaint eta artha cetzan hura eta haren ondoco nescatchac.
10 Estherrec etzaroen aguertu nahi içan cein jendaquitaric eta cein herritacoa cen; ceren Mardoqueoc manatu baitzaroen, gauça hortaz niholere ixilic egon cedin.
11 Mardoqueo egun oroz hara-hunaca baçabilan nescatcha hautatuac beguiratzen ciren etche-sarceco aitzinean, Estherren gaineco grinaz, eta cer guerthatuco citzaioen jaquin nahiz.
12 Bada, nescatcha bakotchari lerroan ethorri citzaioeneco erregueren aitzinera aguerceco ordua, emaztequi aphaindurari dihoazquion guciac eguin ondoan, hamabi hilabethe iragaiten ciren, hunela bizquitartean non sei hilabethez mirra-olioz gançutzen baitziren, eta berce seiez cerbitzatzen baitziren asco usain on eta balsamuz.
13 Eta erregueren gana sarceracoan, aphaindurari datchicon edocein gauça galda ceçaten, içaten çuten, eta beren gogara aphainduric iragaiten ciren emaztequien guelatic erreguerenera.