2 اگر گوش خود به حکمت بسپاریو دل خویش به فهم مایل گردانی؛
3 اگر بصیرت را فرا خوانیو فهم را به بانگ بلند ندا کنی؛
4 اگر همچون نقره در پی‌اش باشیو همچون گنجِ پنهان جستجویش کنی،
5 آنگاه ترس خداوند را درک خواهی کردو به شناخت خدا دست خواهی یافت.
6 زیرا خداوند است که حکمت می‌بخشدو از دهان اوست که دانش و فهم بیرون می‌آید.
7 او خردمندی را برای صالحان می‌اندوزدو آنان را که در راستی سالکند، سپر است؛
8 راههای عدالت را پاس می‌داردو نگاهبان طریقت وفادارانِ خویش است.