1 پسرم، تعلیم مرا از یاد مبربلکه دل تو فرمانهای مرا نگاه دارد،
2 زیرا بر روزها و سالهای عمرت خواهد افزودو سعادتمند خواهی شد.
3 مگذار محبت و وفاداری هرگز ترکت کنند؛آنها را بر گردن خود بربندو بر لوحِ دلِ خویش بنگار.
4 آنگاه در نظر خدا و انسانالتفات و نیکنامی خواهی یافت.
5 با تمامِ دلِ خود بر خداوند توکل کن،و بر عقل خویش تکیه منما؛
6 در همۀ راههای خود او را در نظر داشته باش،و او طریقهایت را راست خواهد گردانید.
7 خویشتن را حکیم مپندار؛از خداوند بترس و از شرارت دوری کن.
8 این برای ناف تو شفاو برای استخوانهایت مغز خواهد بود.
9 خداوند را با دارایی خود حرمت دارو با نوبرهای همۀ محصول خویش؛
10 آنگاه انبارهایت به وفور نعمت پر خواهد شدو چَرخُشتهایت از شراب تازه لبریز خواهد گشت.
11 پسرم، تأدیب خداوند را خوار مشمار،و از توبیخ او بیزاری مجو،
12 زیرا خداوند آنان را که دوست می‌دارد، تأدیب می‌کندچنانکه پدری، فرزند خویش را که مایۀ خشنودی اوست.
13 خوشا به حال کسی که حکمت را بیابدو شخصی که فهم را به دست آورد.
14 زیرا تجارتِ آن از تجارت نقره سودآورتر استو محصول آن از طلا نیکوتر.
15 از یاقوت گرانبهاتر است،و هیچ‌یک از نفایس تو با آن برابری نتواند کرد.
16 بر دست راستش عمر دراز استو بر دست چپش دولت و حشمت.
17 راههایش، راههایی است دلپذیرو همۀ طریقهایش، سلامتی.
18 آنان را که به دستش آرند، درخت حیات استو آنان را که به چنگش گیرند، برکت.
19 خداوند به حکمت خود زمین را بنیان نهاد،و به عقل خویش، آسمانها را استوار ساخت.
20 به دانش او، ژرفاها منشق گردیدو ابرها شبنم را بارانید.
21 پسرم، خردمندی و دوراندیشی را پاس دارو مگذار از نظرت دور شوند؛
22 آنها جان تو را حیات خواهند بخشیدو زینت‌بخش گردن تو خواهند بود.
23 آنگاه در امنیت راه خواهی پیمودو پایت نخواهد لغزید.
24 چون به خواب روی ترسان نخواهی بودو چون بیارامی، خوابت شیرین خواهد بود.
25 از بلایِ ناگهان بیم نخواهی داشتو نه از هلاکتِ شریران، چون واقع شود.
26 زیرا خداوند، مایۀ اطمینان تو خواهد بودو او پایت را از دام نگاه خواهد داشت.
27 احسان را از مستحق آن دریغ مکن،آنگاه که انجامش در توانِ دست توست.
28 به همسایه‌ات مگو: «برو و بازگرد، و فردا به تو خواهم داد» -با اینکه هم‌اکنون در دست توست.
29 در اندیشۀ بدی کردن بر همسایه‌ات مباشکه در کمال اعتماد، کنار تو ساکن است.
30 با کسی که به تو بدی نکرده،بی‌سبب جدال مکن.
31 بر مرد خشونتکار حسد مبرو هیچ‌یک از راههایش را برمگزین.
32 زیرا خداوند از شخص منحرف کراهت دارد،اما صالحان را مَحرم راز خود می‌سازد.
33 لعنتِ خداوند بر خانۀ شریران است،اما مسکنِ پارسایان را برکت می‌دهد.
34 او تمسخرگران را تمسخر می‌کند،ولی فروتنان را فیض می‌بخشد.
35 حکیمان وارث عزّت می‌شوند،اما نصیب جاهلان رسوایی خواهد بود.