1 پسرم، اگر سخنان مرا بپذیریو احکام مرا نزد خود بیندوزی؛
2 اگر گوش خود به حکمت بسپاریو دل خویش به فهم مایل گردانی؛
3 اگر بصیرت را فرا خوانیو فهم را به بانگ بلند ندا کنی؛
4 اگر همچون نقره در پی‌اش باشیو همچون گنجِ پنهان جستجویش کنی،
5 آنگاه ترس خداوند را درک خواهی کردو به شناخت خدا دست خواهی یافت.
6 زیرا خداوند است که حکمت می‌بخشدو از دهان اوست که دانش و فهم بیرون می‌آید.
7 او خردمندی را برای صالحان می‌اندوزدو آنان را که در راستی سالکند، سپر است؛
8 راههای عدالت را پاس می‌داردو نگاهبان طریقت وفادارانِ خویش است.
9 آنگاه هر طریق نیکو را در خواهی یافت،پارسایی و عدالت و انصاف را.
10 زیرا حکمت به دل تو در خواهد آمدو معرفت برای جان تو گوارا خواهد بود.
11 دوراندیشی تو را نگاهبانی خواهد کردو فهم، تو را پاس خواهد داشت.
12 تو را از راه شریران رهایی خواهد بخشیدو از مردمانی که سخنان منحرف می‌گویند؛
13 که راه راست را ترک می‌کنندتا در راههای تاریک گام بردارند؛
14 که از عمل بد خشنودندو از انحرافی که در شرارت است، شادمان؛
15 که راههایشان کج استو در طریقهای خویش گمراهند.
16 نیز تو را از زن زناکار رهایی خواهد بخشیدو از زن بیگانه که سخنان تملق‌آمیز می‌گوید،
17 که شریک زندگی جوانی خویش را ترک کردهو پیمانی را که در حضور خدای خود بسته، از یاد برده است.
18 زیرا خانۀ او به کام مرگ فرو می‌رودو راههای او به سرای مردگان رهنمون می‌شود.
19 از آنان که به نزد او روند، کسی باز نخواهد گشتو به طریقهای حیات دست نخواهد یافت.
20 پس در راه مردمانِ نیکو گام بردارو طریقهای پارسایان را ترک مکن،
21 زیرا صالحان در زمین ساکن خواهند شدو راستان در آن باقی خواهند ماند؛
22 اما شریران از زمین منقطع خواهند شدو خیانت‌پیشگان از آن ریشه‌کن خواهند گردید.