1 جوابِ نرم خشم را برمی‌گرداند،اما سخن تند غضب را برمی‌انگیزد!
2 زبان حکیمان معرفت را دل‌انگیز می‌سازد،اما از دهان احمقان حماقت روان می‌شود.
3 چشمان خداوند همه جا هست،بر بدان و نیکان دیدبانی می‌کند.
4 زبان شفابخش، درخت حیات است،اما زبان کج، روح را در هم می‌شکند.
5 نادان، تأدیب پدر خویش را خوار می‌شمارد،اما هر که پذیرای توبیخ باشد عاقل است.
6 در خانۀ پارسایان گنجِ بسیار است،اما عایدی شریران مایۀ دردسرشان می‌شود.
7 لبهای حکیمان دانش را منتشر می‌سازد،اما چنین نیست دل جاهلان.
8 خداوند از قربانیهای شریران کراهت دارد،اما دعای صالحان خشنودش می‌سازد.
9 راه شریران در نظر خداوند کراهت‌آور است،اما او پیروان پارسایی را دوست می‌دارد.
10 تأدیب سخت در انتظار کسی است که طریقت را ترک گوید؛آن که از توبیخ نفرت کند، خواهد مرد.
11 هاویه و ابدون در نظر خداوند است،چقدر بیشتر دل آدمی!
12 تمسخرگر توبیخ را خوش نمی‌دارد،گریزان است او از حکیمان!
13 دل شادمان، چهره را شاداب می‌سازد،اما دل دردمند روح را افسرده می‌کند.
14 دل مردِ فهیم جویای معرفت است،اما دهان جاهلان در حماقت می‌چَرَد.
15 همۀ روزهای عمر ستمدیدگان مصیبت‌بار است،اما آنان را که دلی خوش است، ضیافت دائمی است.
16 کم داشتن با ترس خداوند،بِه از گنجی عظیم با پریشانی.
17 سفرۀ محقر، با محبت،بِه از ضیافت شاهانه، با نفرت.
18 مرد تندخو نزاعها برمی‌انگیزد،اما شخص دیرخشم مرافعه را فرو می‌نشاند.
19 راهِ کاهلان خاربست است،طریق صالحان، شاهراه.
20 فرزند حکیم، مایۀ شادی پدر است،اما مرد نادان، مادر خویش را خوار می‌شمارد.
21 حماقت مایۀ شادی شخص کم‌عقل است،اما مرد فهیم در راه راست گام برمی‌دارد.
22 بی مشورت، تدبیرها باطل می‌شود،با مشاوران بسیار، به ثمر می‌رسد.
23 انسان از دادنِ پاسخ شایسته شادمان می‌شود،چه نیکوست سخنی که به وقتش گفته شود!
24 سفر زندگی برای دانایان به سوی بالا است،تا آنان را از پایین رفتن به گور بازدارد.
25 خداوند خانۀ متکبران را ویران می‌کند،اما حدود بیوه‌زنان را پاس می‌دارد.
26 افکار پلید در نظر خداوند کراهت‌آور است،اما سخنان پسندیده، در نظر او طاهر است.
27 طالبِ سودِ نامشروع، خانوادۀ خویش را به دردسر می‌افکند،اما آن که از رشوه نفرت کند، خواهد زیست.
28 دل پارسا در پاسخ‌دادن تأمل می‌کند،اما دهانِ شریران سیل سخنان بد را روان می‌سازد.
29 خداوند از شریران دور است،اما دعای پارسایان را می‌شنود.
30 نورِ چشمان، دل را شادمان می‌سازد،خبر خوش استخوانها را قوّت می‌بخشد.
31 آن که به توبیخِ جانبخش گوش فرا می‌دهد،در میان حکیمان ساکن خواهد شد.
32 آن که تأدیب را ترک گوید، جان خویش را حقیر می‌شمارد،اما آن که پذیرای توبیخ باشد، فهم را به دست می‌آورد.
33 ترس خداوند، مربّیِ حکمت است،فروتنی، پیشروِ عزّت.