10 مبادا بیگانگان از دولت تو سیر شوندو دسترنج تو، خانۀ غریبه را آباد کند؛
11 و در پایانِ عمر، ناله سر دهی،آنگاه که گوشت و تَنَت زایل شده باشد.
12 و بگویی: «دریغا که از تأدیب بیزار بودم!و افسوس که دل من توبیخ را خوار شمرد!
13 آوای معلمانِ خویش نشنیدمو به آموزگاران خود گوش فرا ندادم.
14 و در میان قوم و جماعت،به لبۀ پرتگاه رسیده‌ام.»
15 آب را از منبعِ خودت بنوش،آب گوارا را از چاهِ خویشتن.
16 چرا چشمه‌هایت در کویها جاری شودو نهرهایت در معابر عمومی؟