1 هر که تأدیب را دوست بدارد، دوستدار معرفت است،اما آن که از توبیخ نفرت کند، وحشی است.
2 انسانِ خوب خشنودی خداوند را به دست می‌آورد،اما دسیسه‌گر را خداوند محکوم می‌کند.
3 آدمی با شرارت، استوار نمی‌گردد،اما ریشۀ پارسایان را نتوان کَند.
4 زن شایسته، تاجِ سرِ شوهر است،اما زنی که شرمساری به بار آورد،همچون پوسیدگی است در استخوانهایش.
5 تدبیرهای پارسایان، عدالت است،مشورتهای شریران، فریب.
6 سخنان شریران در کمین خون است،اما دهان صالحان آنان را می‌رهاند.
7 شریران سرنگون شده، نیست می‌شوند،اما خاندان پارسایان برقرار می‌ماند.