6 پارسایی، راستان را حفظ می‌کند،اما گناه، شریران را سرنگون می‌سازد.
7 یکی با وجود بی‌چیزی تظاهر به دولتمندی می‌کند؛دیگری با ثروتی عظیم تظاهر به فقر!
8 ثروتمند می‌تواند فدیۀ جان خویش را بپردازد،اما فقیر را حتی کسی تهدید هم نخواهد کرد!
9 نورِ پارسایان شادی می‌کند،اما چراغِ شریران خاموش می‌شود.
10 از تکبر چیزی جز نزاع برنخیزداما حکمت با کسانی است که مشورت‌پذیرند.
11 ثروتِ بادآورده آسان بر باد می‌رود،اما آن که اندک اندک اندوزد، مالش افزون می‌شود.
12 امیدِ به تعویق افتاده، دل را بیمار می‌سازد،اما آرزوی برآورده، درخت حیات است.