6 از محبت و امانت، تقصیر کفاره میشود،از ترسِ خداوند، آدمی از بدی اجتناب میکند.
7 آنگاه که راههای انسان خداوند را خشنود سازد،حتی دشمنانش را نیز به صلح با او وا میدارد.
8 دارایی اندک با پارسایی،بِه از عایدیِ فراوان با بیانصافی.
9 دل آدمی به راههایش میاندیشد،اما خداوند است که قدمهایش را استوار میسازد.
10 لبهای پادشاه چون صاحب وحی سخن میگوید،و دهانش به عدالت خیانت نمیورزد.
11 میزان و ترازوهای درست از آنِ خداوند است،همۀ وزنههای کیسه، ساختۀ اوست.
12 پادشاهان از شرارت کراهت دارند،زیرا تخت سلطنت از پارسایی استوار میماند.