14 ابر و بادی است بی‌باران،آن که لافِ بخشش‌های توخالی را می‌زند.
15 با شکیبایی حاکمی را مجاب توان کرد،با زبان نرم استخوان را توان شکست.
16 گر عسل یافتی، به اندازه بخورمبادا از آن سیر شوی و قی‌اش کنی.
17 از زیاد رفتن به خانۀ همسایه‌ات بپرهیزمبادا از دیدنت سیر شود و از تو بیزار گردد.
18 گرز و شمشیر و تیرِ تیز استآن که بر همنوع خویش شهادت دروغ دهد.
19 دندان لق و پای لنگ استاعتماد بر خیانت‌پیشه در روز تنگی.
20 آواز خواندن نزد دلی دردمند،کندن لباس او در سرماستو پاشیدن نمک بر زخمش.