14 و در میان قوم و جماعت،به لبۀ پرتگاه رسیده‌ام.»
15 آب را از منبعِ خودت بنوش،آب گوارا را از چاهِ خویشتن.
16 چرا چشمه‌هایت در کویها جاری شودو نهرهایت در معابر عمومی؟
17 بگذار تنها از آن تو باشندو بیگانگان را در آنها سهیم مساز.
18 سرچشمه‌ات مبارک باد،و از همسر روزگار جوانیِ خویش شادمان باش؛
19 همچون غزالی دلپذیر و آهویی زیبا،پستانهایش تو را همیشه خرّم سازدو عشق او سرمستت کند.
20 چرا سرمستِ زنِ بیگانه باشیو با زنِ زناکار هم‌آغوشی کنی؟