26 پیش از آنکه زمین و دشتها را بیافریندیا ذره‌ای از غبار جهان را.
27 آنگاه که آسمانها را استوار ساختو افق را بر سطح ژرفا نشان گذاشت، من آنجا بودم؛
28 آنگاه که ابرها را در بالا برنشانیدو چشمه‌های ژرفا را استوار ساخت؛
29 چون بر دریا حد قرار دادتا آبها از فرمان او تجاوز نکنند،و زمانی که بنیان زمین را نشان گذاشت.
30 آنگاه همچون معماری در کنار او بودمو هر روزه لذت بسیار می‌بردم،و همیشه در حضورش پایکوبی می‌کردم؛
31 و پایکوبی من در جهانِ مسکونِ اوو لذت من در بنی‌آدم بود.
32 «پس حال، ای پسران، به من گوش فرا دهید؛خوشا به حال آنان که طریقهای مرا نگاه دارند.