2 Ghlaoigh sé chuige ansin é agus ar seisean leis, ‘Cad é sin a chluinim fútsa? Tabhair cuntas ar do mhaoracht, mar ní fhéadfaidh tú bheith i do mhaor níos faide.’
3 Agus dúirt an maor leis féin ina chroí, ‘Cad é a dhéanfas mé, ó tá mo mháistir do mo chur as an maoracht? Níl mé láidir go leor le dul a rómhar, agus ní ligeann an náire dom dul ag iarraidh déirce.
4 Ach anois tá m'intinn socair ar an rud a dhéanfas mé, ionas go nglacfaidh na daoine isteach ina dtithe mé nuair a chuirfear as an maoracht mé.
5 Mar sin, chuir sé fios ar fhéichiúnaithe a mháistir ina nduine agus ina nduine, agus d'fhiafraigh sé den chéad duine acu a tháinig, ‘Cé mhéid atá ag mo mháistir ort?’
6 ‘Céad bairille ola,’ ar seisean. Agus dúirt sé leis, ‘Beir ar d'admháil, agus suigh síos go gasta agus scríobh leathchéad.’
7 Dúirt sé ansin leis an dara fear, ‘Cé mhéid atá aige ortsa?’ Agus dúirt sé, ‘Céad ceathrú cruithneachta.’ Dúirt sé leis-sean, ‘Beir ar d'admháil agus scríobh ochtó.’
8 Mhol an máistir an maor éagórach as a fhadcheannacht; mar is glice iad clann an tsaoil seo ná clann an tsolais sa mhéid a bhaineas lena saol féin.