33 И ги зеде со Себе: Петра, Јакова и Јована, се натажи, и почна длабоко да се вознемирува.
34 И им рече: „Мојата душа е нажалена до смрт; останете тука и бдејте!”
35 И отиде малку подалеку, падна на земја и се молеше, - ако е можно - да Го одмине тој час,
36 и велеше: „Ава, Татко! Сè е можно за Тебе. Отстрани ја од Мене оваа чаша! Но не како Јас што сакам, туку како Ти!”
37 И дојде и ги најде како спијат; и му рече на Петра: „Симоне, спиеш ли! Не можеше ли да бидеш буден еден час!
38 Бдејте и молете се, за да не паднете во искушение! Духот е бодар, но телото е слабо.”
39 И пак отиде и се помоли, изговарајќи ја истата молитва.