4 И како не можеа да го донесат до Него, заради народот, го открија покривот над местото каде што беше, и го пробија и ја спуштија постелата, на која лежеше фатениот.
5 А Исус, кога ја виде нивната вера, му рече на фатениот: „Синко, ти се опростуваат гревовите.”
6 А некои од книжниците седеа таму и размислуваа во своите срца:
7 ”Што зборува Овој вака? Тој хули! Кој може да опростува гревови, освен Еден Бог?”
8 И Исус веднаш штом созна со Својот дух дека тие размислуваат така во себе, им рече: „Зошто размислувате така во своите срца?
9 Што е полесно да му се рече на фатениот: ‘Ти се опростуваат гревовите,’ или да му се рече: ‘Стани и земи ја својата постела, и оди!’
10 Но за да знаете дека Човечкиот Син има власт да ги опростува гревовите на земјата, му рече на фатениот: