46 И откако се прости од нив, отиде на гората да се помоли.
47 А приквечер каработ беше среде море, а Тој самиот на земјата.
48 И кога ги виде како се мачат веслајќи - зашто ветерот им беше спротивен, околу четвртата ноќна стража, дојде до нив, одејќи по морето, и сакаше да ги замине.
49 А тие, кога Го видоа како оди по морето, помислија дека е привидение, и извикаа,
50 зашто сите Го видоа и се исплашија. Но, Тој веднаш им проговори и им рече: „Бидете храбри! Јас Сум! Не бојте се!”
51 Тогаш влезе при нив во коработ, и ветерот стивна. Тие се зачудија многу во себе,
52 зашто не го разбраа чудото со лебовите, туку срцето им беше закоравено.