32 И Му доведоа глувонем и Го молеа да положи рака на него.
33 И го одведе насамо од народот, ги стави Своите прсти во неговите уши, и плукна и го допре неговиот јазик;
34 погледна кон небото, воздивна и му рече: „Ефата!” - односно: „Отвори се!”
35 И веднаш му се отворија ушите и му се разврза врската на неговиот јазик, и зборуваше чисто.
36 И им порача никому да не кажуваат. Но колку повеќе им наредуваше Тој, толку повеќе тие разгласуваа.
37 И прекумерно се чудеа и велеа: „Сè добро прави! И глувите ги прави да слушаат, и немите да зборуваат!”