2 Станувајќи на нозе, царот Давид рече: „Чујте ме, браќа мои и народе мој! Јас намислив во своето срце да изградам дом каде би почивал Ковчегот на Господовиот Завет и за да биде подножје на нозете на нашиот Бог, та подготвив што е потребно за градењето.
3 Но Бог ми рече: ‘Ти не ќе изградиш Дом на Моето Име, зашто си воин и пролеваше крв.’
4 Господ, Израелевиот Бог, ме избра мене од сиот мој род за да бидам цар над Израел засекогаш; зашто го избра Јуда за кнез, а од Јудиниот дом домот на мојот татко; од синовите на мојот татко Му беше драго да ме постави мене цар над сиот Израел.
5 Така од моите синови, зашто Господ ми даде многу синови, го избра мојот син Соломон да седи на престолот на Господовото царство над Израел.
6 И ми рече: ‘Твојот син Соломон ќе Ми ги изгради Мене Мојот Дом и Моите дворови; зашто него си го избрав за син, и Јас ќе Му бидам Татко.
7 Ќе го утврдам неговото царство за секогаш ако ги врши постојано Моите заповеди и Моите закони како денес .’
8 И така, сега, пред очите на сиот Израел, на Господовиот собир, и пред својот Бог, Кој нè слуша, велам: пазете ги и барајте ги сите заповеди на Господа, својот Бог, за да ја задржите во сопственост оваа добра земја и за да им ја оставите во наследство на своите синови по себе довека.”