1 Потоа Господ назначи и други седумдесет и ги испрати пред Себе по двајца во секој град и место, каде што и Сам сакаше да оди,
2 и им рече: „Жетвата е голема, а работниците се малку; затоа молете Го Господарот на жетвата да испрати работници за жетвата Своја.
3 Одете! Ете, Јас ве испраќам како јагненца среде волци.
4 Не носете со себе ниту ќесе, ниту торба, ниту обувки и никого патем не поздравувајте!
5 И во секоја куќа во која ќе влезете, прво кажете: ‚Мир во овој дом!‘
6 Па, ако биде таму синот на мирот, вашиот мир ќе почива на него; инаку, тој ќе се врати во вас;
7 и во таа куќа останете, јадете и пијте што ќе ви дадат; зашто работникот ја заслужува својата награда. Не преместувајте се од куќа в куќа.
8 И во секој град во кој ќе влезете, и ќе ве примат, јадете што ќе ви се принесе;
9 лекувајте ги болните што се во него и говорете им: ‚Се приближи до вас царството Божјо.‘
10 А во кој, пак, град влезете и не ве примат, излезете по улиците негови и кажете:
11 ‚И правот од вашиот град што се прилепил на нас, ви го истресуваме; но знајте го тоа, дека се приближи царството Божјо.‘
12 Ви велам дека во оној ден на Содом ќе му биде полесно, отколку на тој град.“
13 „Тешко тебе, Хоразине! Тешко тебе, Витсаидо! Зашто, ако во Тир и Сидон се случеа чудата што се случија кај вас, тие одамна, седејќи во вреќи и пепел, ќе се беа покајале.
14 Но на Тир и Сидон ќе им биде полесно на Судот, отколку вам.
15 И ти, Капернауме, кој си се издигнал до небото, до адот ќе бидеш симнат.
16 Кој ве слуша вас, Мене Ме слуша; и кој се откажува од вас, од мене се откажува; а кој се откажува од Мене, се откажува од Оној што Ме пратил.“
17 Се вратија, пак, седумдесетте со радост и велеа: „Господи, во Твое име и демоните ни се покоруваат.“
18 А Тој им рече: „Го видов сатаната како падна од небото како молња!
19 Еве, ви давам власт да газите на змии и скорпии, и власт над секоја непријателска сила; и ништо нема да ви наштети;
20 но не радувајте се на тоа што духовите ви се покоруваат, туку радувајте се што вашите имиња се напишани на небесата.“
21 Во тој час се зарадува Исус во Духот и рече: „Те прославувам, Оче, Господи на небото и на земјата, зашто си го сокрил ова од мудрите и умните, а си им го открил на малечките. Да, Оче, зашто таква беше волјата Твоја.“
22 Па, откако се сврте кон учениците, им рече: „Сѐ Ми предаде Мојот Отец; и кој е Синот не знае никој, освен Отецот; и кој е Отецот, не знае никој, освен Синот, и – оној кому што сака Синот да му открие.“
23 И откако се сврте кон учениците насамо им рече: „Блажени се очите, кои го гледаат ова што го гледате вие.
24 Зашто ви велам: многу пророци и цареви сакаа да видат што гледате вие, и не видоа; и да чујат што слушате вие, и не чуја.“
25 И ете, стана еден законик, искушувајќи Го, рече: „Учителе, што треба да направам за да наследам живот вечен?“
26 А Тој му рече: „Што е напишано во Законот? Како читаш?“
27 Тој одговори и рече: „Возљуби Го Господ, твојот Бог, со сето свое срце, со сета своја душа, со сета своја сила и со сиот свој разум; и својот ближен како себе си!“
28 Му кажа пак: „Добро одговори; тоа прави го и ќе живееш.“
29 Но тој, сакајќи да се оправда, Му рече на Исус: „А кој е мој ближен?“
30 Исус му одговори и рече: „Еден човек, додека слегуваше од Ерусалим во Ерихон, западна меѓу разбојници. Тие го соблекоа и го претепаа, и си отидоа, оставајќи го полумртов.
31 Случајно во тоа време слегуваше по тој пат еден свештеник и, кога го виде, го одмина.
32 Исто така и еден левит, кога дојде на тоа место, погледна и го одмина.
33 Еден, пак, Самарјанин, кој патуваше, кога дојде до него, го виде и се сожали.
34 И откако пријде, му ги преврза раните, полевајќи ги со масло и со вино. Потоа го качи на добитокот свој, го однесе во гостилница и се погрижи за него.
35 А утредента, на кинисување, извади два денарија, му ги даде на гостилничарот и му рече: ‚Погрижи се за него; а ако потрошиш нешто повеќе, кога ќе се вратам, ќе ти платам.‘
36 Кој, пак, од тие тројца ти се чини дека му беше ближен на оној, што падна во рацете на разбојниците?“
37 А тој одговори: „Оној што му искажа милосрдие.“ Исус му рече: „Оди и ти прави така!“
38 И додека патуваа, Тој влезе во едно село; една жена, по име Марта, Го прими во својот дом.
39 А таа имаше сестра што се викаше Марија. Таа седна до нозете Господови и го слушаше словото Негово.
40 Марта беше многу зафатена околу служењето и, кога пријде, Му рече: „Господи, зар не ти е грижа што сестра ми ме остави да служам сама? Кажи ѝ да ми помогне.“
41 А Исус ѝ одговори и рече: „Марто, Марто, ти се грижиш и се вознемируваш за многу работи.
42 Но само едно е потребно. Марија, пак, го избра добриот дел, кој нема да ѝ се одземе.“