1 Бидејќи мнозина се обидоа да го запишат кажувањето за настаните што се случија меѓу нас,
2 како што ни ги предадоа оние, кои уште од почетокот беа очевидци и служители на Словото,
3 намислив и јас, откако испитав сѐ од почетокот, да ти опишам точно по ред, честити Теофиле,
4 за да ја познаеш веродостојноста на учењето, во кое си поучуван.
5 Во деновите на Ирод, царот јудејски, имаше еден свештеник по име Захарија, од редот Авијанов; а жена му беше од ќерките Аронови и се викаше Елисавета.
6 И обајцата беа праведни пред Бога, постапувајќи според сите заповеди и повелби Господови беспрекорно.
7 Тие немаа деца, зашто Елисавета беше неротка; а обајцата беа веќе на поодминати години.
8 Еднаш, додека тој по редот на својот чин служеше пред Бога,
9 според обичајот на свештениците, нему му се падна ждрепката да влезе во храмот Господов и да покади.
10 За време на кадењето целиот народ се молеше надвор.
11 Тогаш му се јави ангел Господов, стоејќи од десната страна на кадилниот жртвеник.
12 Захарија се вознемири кога го виде и страв го обзеде.
13 Но ангелот му рече: „Не плаши се, Захарија, зашто твојата молба е услишена и жена ти Елисавета ќе ти роди син и ќе му ставиш име Јован.
14 И ќе ти биде радост и веселие; мнозина ќе се зарадуваат заради неговото раѓање.
15 Зашто тој ќе биде голем пред Господа и нема да пие вино ниту жесток пијалак, а ќе се исполни со Дух Свети уште во утробата на мајка си;
16 и многу Израилеви синови ќе ги обрати кон нивниот Господ Бог;
17 и тој ќе оди пред Него во духот и силата на Илија, за да ги сврти срцата на татковците кон децата, и непокорните кон мудроста на праведните, па да Му подготви на Господ народ подготвен.“
18 И му рече Захарија на ангелот: „По што ќе го разберам тоа? Јас сум стар, а жена ми е веќе во поодминати години.“
19 Ангелот му одговори и рече: „Јас сум Гаврил кој стои пред Бога; пратен сум да зборувам со тебе и ова да ти го благовестам;
20 и ете, ти ќе онемиш и не ќе можеш да говориш до оној ден кога ќе се случи тоа, затоа што не им поверува на моите зборови, што ќе се исполнат во свое време.“
21 Народот го чекаше Захарија и се чудеше зошто се забави во храмот.
22 А кога излезе, не можеше да зборува со нив; и така разбраа дека имал видение во храмот. Тој им објаснуваше со знаци, но остануваше нем.
23 И штом изминаа деновите на неговата служба, тој се врати дома.
24 По тоа време зачна неговата жена Елисавета и таеше пет месеци, велејќи:
25 „Така ми направи Господ во деновите кога погледна на мене за да го симне срамот од мене меѓу луѓето.“
26 А во шестиот месец беше испратен од Бога ангелот Гаврил во галилејскиот град, по име Назарет,
27 кај една девојка. Таа беше свршена за маж по име Јосиф, од домот Давидов; а името на девојката ѝ беше Марија.
28 И кога влезе ангелот кај неа, рече: „Радувај се, благодатна! Господ е со тебе! Благословена си ти меѓу жените!“
29 А таа, штом го виде, се вознемири од зборовите негови и размислуваше што значи тој поздрав.
30 И ѝ рече ангелот: „Не плаши се, Марија, зашто си нашла благодат во Бога;
31 и ете, ти ќе зачнеш во утробата и ќе родиш Син, и ќе Го наречеш со името Исус.
32 Тој ќе биде голем и ќе се нарече Син на Севишниот; и ќе Му го даде Господ Бог престолот на Неговиот татко Давид;
33 и ќе царува над домот Јаковов засекогаш, и царството Негово нема да има крај.“
34 А Марија му рече на ангелот: „Како ќе биде тоа кога јас не знам за маж?“
35 Ангелот ѝ одговори и рече: „Светиот Дух ќе слезе на тебе и силата на Севишниот ќе те осени; па затоа и роденото ќе биде свето и ќе се нарече Син Божји.
36 Ете и Елисавета, твојата роднина, за која велат дека е неротка, и таа зачна син во староста своја; нејзе ѝ е веќе шести месец;
37 зашто кај Бога ниеден збор не останува невозможен.“
38 Марија, пак, рече: „Еве ја слугинката Господова; нека ми биде според зборовите твои!“ И ангелот си отиде од неа.
39 А Марија стана во тие дни и поита во горскиот крај, во градот Јудин;
40 па влезе во домот на Захарија и ја поздрави Елисавета.
41 Штом го слушна Елисавета поздравот на Марија, заигра детето во утробата нејзина; и Елисавета се исполни со Дух Свети,
42 па извика со силен глас и рече: „Благословена си ти меѓу жените, и благословен е плодот на твојата утроба!
43 И од каде за мене ова, кај мене да дојде мајката на мојот Господ?
44 Зашто, ете, штом гласот од твојот поздрав одекна во ушите мои, од радост ми заигра детето во утробата моја.
45 И блажена е таа која поверува, зашто ќе се исполни она, што ѝ рекол Господ.“
46 И рече Марија: „Мојата душа Го велича Господа,
47 и мојот дух се зарадува во Бога, Спасителот мој,
48 зашто погледна на смиреноста на слугинката Своја, и ете, отсега ќе ме нарекуваат блажена сите поколенија;
49 зашто Силниот ми направи големи дела, и свето е Неговото име;
50 и милоста Негова е од колено на колено за оние што се бојат од Него.
51 Тој покажа сила со раката Своја; ги распрсна оние што се возгордеаја со мислите во срцата свои;
52 ги симна силните од престоли и ги воздигна понижените;
53 гладните ги исполни со добра, а богатите ги отпушти празни;
54 го прифати Израил, Својот слуга, сеќавајќи се на милоста,
55 како што им зборуваше на татковците наши, на Авраам и на семето негово довека.“
56 И остана Марија со неа околу три месеци, па се врати дома.
57 А на Елисавета ѝ дојде времето да роди и таа роди син.
58 Кога слушнаа соседите и роднините нејзини, дека ја удостоил Господ со Својата милост, се радуваа со неа.
59 На осмиот ден дојдоа да го обрезат детето и сакаа да му го дадат името на татко му Захарија.
60 Но мајка му одговори и рече: „Не, туку ќе се вика Јован!“
61 Ѝ рекоа нејзе: „Никој нема меѓу твоите роднини кој го носи тоа име.“
62 И го прашаа со знаци татко му, како би сакал да го наречат.
63 Тој побара штичка и ги напиша зборовите: „Јован му е името.“ И сите се зачудија.
64 И веднаш му се отвори устата негова и јазикот негов, и зборуваше, благословувајќи Го Бога.
65 И ги обзеде страв сите соседи; и се разгласи за овој настан по целата горска Јудеја.
66 Сите што слушнаа, го зедоа тоа при срце и велеа: „Што ли ќе стане од тоа дете?“ И раката Господова беше со него.
67 А Захарија, татко му, се исполни со Дух Свети и пророкуваше, говорејќи:
68 „Благословен да е Господ, Бог Израилев, зашто го посети и го избави народот Свој;
69 и подигна за нас моќно спасение, во домот на Давид, Својот слуга;
70 како што говореше одамна преку устата на Своите свети пророци,
71 дека ќе нѐ спаси од непријателите наши и од рацете на сите што нѐ мразат;
72 за да ја пројави милоста над татковците наши и да се сети на светиот завет Свој,
73 на заклетвата, со која му се заколна на Авраам, нашиот татко, дека ќе ни даде:
74 избавување од рацете на непријателите наши, без страв да Му служиме
75 во светост и правда пред Него, во сите дни од нашиот живот.
76 А ти, дете, ќе се наречеш пророк на Севишниот, зашто ќе одиш пред Господовото лице за да Му Го приготвиш патот Негов;
77 и да му дадеш на народот Негов сознание за спасение, преку проштевање на гревовите нивни,
78 заради големото милосрдие на нашиот Бог, со која нѐ посети Исток од висините,
79 за да им блесне на оние што седат во темнина и во сенка смртна, и да ги упати нозете наши по патот на мирот.“
80 А детето растеше и крепнеше со духот; и беше во пустина до денот кога му се јави на Израил.