เอเสเคียล 45:1-7 THSV11

1 “เมื่อ​พวก‍เจ้า​แบ่ง​แผ่น‍ดิน​ให้​เป็น​กรรม‍สิทธิ์​นั้น เจ้า​จง​ถวาย​ที่‍ดิน​ส่วน​หนึ่ง​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์​ให้​เป็น​พื้น‍ที่​บริ‌สุทธิ์​ศักดิ์‍สิทธิ์​ยาว 12.5 กิโล‍เมตร และ​กว้าง 10 กิโล‍เมตร ซึ่ง​จะ​เป็น​ที่​บริ‌สุทธิ์​ตลอด​บริ‌เวณ​นั้น

2 และ​ใน​บริ‌เวณ​นั้น​ให้​มี​พื้น‍ที่​สี่‍เหลี่ยม‍จัตุ‌รัส​แปลง​หนึ่ง​ยาว 250 เมตร และ​กว้าง 250 เมตร​สำหรับ​สถาน‍นมัส‌การ และ​ให้​มี​บริ‌เวณ​ที่​ว่าง​โดย​รอบ​อีก 25 เมตร

3 และ​จาก​พื้น‍ที่​บริ‌สุทธิ์​นี้ เจ้า​จง​วัด​ส่วน​หนึ่ง​ออก​มา​คือ ยาว 12.5 กิโล‍เมตร และ​กว้าง 5 กิโล‍เมตร ใน​บริ‌เวณ​นี้​จะ​เป็น​ที่​ตั้ง​ของ​สถาน‍นมัส‌การ คือ​ที่​บริ‌สุทธิ์​ที่‍สุด

4 ให้​เป็น​ส่วน​บริ‌สุทธิ์​ของ​แผ่น‍ดิน ซึ่ง​จะ​ให้​เป็น​ของ​บรร‌ดา​ปุ‌โร‌หิต​ผู้​ปรน‌นิ‌บัติ​อยู่​ใน​สถาน‍นมัส‌การ และ​ผู้​เข้า​ใกล้​พระ‍ยาห์‌เวห์​เพื่อ​ปรน‌นิ‌บัติ​พระ‍องค์ คือ​ให้​เป็น​ที่​สำหรับ​ปลูก​บ้าน‍เรือน​ของ​พวก‍เขา และ​เป็น​ที่​บริ‌สุทธิ์​สำหรับ​สถาน‍นมัส‌การ

5 อีก‍ส่วน‍หนึ่ง​ซึ่ง​ยาว 12.5 กิโล‍เมตร​และ​กว้าง 5 กิโล‍เมตร​นั้น​เป็น​ที่​ของ​คน​เลวี​ผู้​ปรน‌นิ‌บัติ​อยู่​ที่​พระ‍นิ‌เวศ คือ​ให้​เป็น​กรรม‍สิทธิ์​ของ​เขา​ที่​จะ​สร้าง​เมือง​เพื่อ​อาศัย

6 “ใกล้ๆ กับ​ส่วน​ที่​ตั้ง​ไว้​เป็น​พื้น‍ที่​บริ‌สุทธิ์​นั้น พวก‍เจ้า​จะ​ต้อง​กำ‌หนด​ที่‍ดิน​อีก​ผืน​หนึ่ง​ยาว 12.5 กิโล‍เมตร และ​กว้าง 2.5 กิโล‍เมตร ให้​เป็น​กรรม‍สิทธิ์​ของ​พงศ์‍พันธุ์​อิสรา‌เอล​ทั้ง‍หมด​สำหรับ​สร้าง​เมือง

7 “แผ่น‍ดิน​ด้าน‍ข้าง​ทั้ง‍สอง​ด้าน​ของ​พื้น‍ที่​บริ‌สุทธิ์​ศักดิ์‍สิทธิ์ และ​ส่วน​ของ​เมือง​นั้น​ให้​เป็น​ของ​เจ้า‍นาย โดย​ให้​อยู่​ติด​กับ​พื้น‍ที่​บริ‌สุทธิ์​และ​ส่วน​ของ​เมือง โดย​วัด​ออก​ไป​ทาง​ด้าน‍ตะ‌วัน‍ตก​และ​ด้าน‍ตะ‌วัน‍ออก ส่วน​ด้าน‍ยาว​นั้น​จะ​ขนาน​ไป​กับ​เขต‍แดน​จาก​ตะ‌วัน‍ตก​ไป​ทาง​ตะ‌วัน‍ออก​ของ​ส่วน​ที่​ยก​ให้​กับ​เผ่า​เผ่า​หนึ่ง