1 แล้วพระวิญญาณทรงยกข้าพเจ้าขึ้น และนำข้าพเจ้ามายังประตูด้านตะวันออกของพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ซึ่งหันหน้าไปทิศตะวันออก ดูสิ ตรงทางเข้าประตูมีผู้ชายอยู่ 25 คน และท่ามกลางพวกนั้น ข้าพเจ้าเห็นยาอาซันยาห์บุตรอัสซูร์ และเป-ลาทียาห์บุตรเปไนยาห์ เจ้านายของประชาชน
2 แล้วพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย คนพวกนี้คือผู้วางแผนทำความผิดบาป และเป็นผู้ให้คำปรึกษาชั่วร้ายในนครนี้
3 ผู้กล่าวว่า ‘เวลาปลูกบ้านยังไม่มาใกล้ นครนี้เป็นหม้อและเราเป็นเนื้อ’
4 เพราะฉะนั้น จงเผยพระวจนะกล่าวโทษพวกเขา บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเผยพระวจนะ”
5 แล้วพระวิญญาณของพระยาห์เวห์ลงมาบนข้าพเจ้า และพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า จงกล่าวเถิดว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย พวกเจ้าพูดเช่นนี้ และเรารู้สิ่งที่อยู่ในความคิดของพวกเจ้า
6 เจ้าได้ทวีคนที่เจ้าได้ฆ่าในนครนี้ และทิ้งคนถูกฆ่าไว้เต็มถนน
7 เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า พวกคนที่เจ้าได้ฆ่าซึ่งเจ้าทิ้งไว้ในนครนี้เป็นเนื้อ และนครนี้เป็นหม้อ แต่พวกเจ้าจะถูกนำออกมาจากนคร
8 พวกเจ้ากลัวดาบ แต่เราจะนำดาบมาเหนือพวกเจ้า” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
9 “เราจะนำพวกเจ้าออกมาจากนคร แล้วมอบเจ้าไว้ในมือคนต่างด้าวและนำการพิพากษาโทษมายังพวกเจ้า
10 พวกเจ้าจะล้มลงด้วยดาบ เราจะพิพากษาโทษเจ้าที่พรมแดนอิสราเอล แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์
11 นครนี้จะไม่ใช่หม้อของพวกเจ้า และเจ้าไม่ใช่เนื้อในนั้น เราจะพิพากษาโทษเจ้าที่พรมแดนอิสราเอล
12 และพวกเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ พวกเจ้าไม่ได้ดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา หรือทำตามกฎหมายของเรา แต่ได้ทำตามกฎหมายของประชาชาติทั้งหลายที่อยู่รอบๆ เจ้า”
13 อยู่มาเมื่อข้าพเจ้ากำลังเผยพระวจนะ ปาลิติยาห์บุตรเบไนยาห์ก็เสียชีวิต แล้วข้าพเจ้าก็ซบหน้าลงถึงดินร้องเสียงดังว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย พระองค์จะทรงทำให้คนอิสราเอลที่เหลืออยู่นั้นหมดสิ้นไปหรือ?”
14 แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า
15 “บุตรมนุษย์เอ๋ย พี่น้องของเจ้า คือพี่น้องของเจ้าที่เป็นเครือญาติและพงศ์พันธุ์อิสราเอลทั้งหมด ซึ่งเป็นพวกที่ชาวเยรูซาเล็มเคยกล่าวว่า ‘เขาทั้งหลายได้เหินห่างไปจากพระยาห์เวห์ เราจึงได้รับมอบแผ่นดินนี้ไว้เป็นกรรมสิทธิ์’
16 เพราะฉะนั้น จงกล่าวว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า แม้เราย้ายพวกเขาไปไกลยังประชาชาติทั้งหลาย คือเรากระจายพวกเขาไปอยู่ท่ามกลางประเทศทั้งหมด เราก็ยังเป็นสถานนมัสการชั่วคราวของเขาในประเทศที่เขาได้ไปอยู่นั้น
17 เพราะฉะนั้น จงกล่าวว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เราจะรวบรวมเจ้าทั้งหลายมาจากชนชาติทั้งหลาย และจะชุมนุมพวกเจ้าจากประเทศที่เจ้ากระจัดกระจายไปอยู่นั้น และเราจะมอบแผ่นดินอิสราเอลให้พวกเจ้า
18 และเมื่อพวกเขาไปอยู่ที่นั่น เขาจะรื้อสิ่งน่าขยะแขยงและสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งหมดออกไปจากที่นั่น
19 และเราจะให้ใจเดียวแก่เขาทั้งหลาย และเราจะใส่วิญญาณใหม่ไว้ภายในพวกเขา เราจะนำใจหินออกไปจากเนื้อของเขา และให้ใจเนื้อแก่เขาทั้งหลาย
20 เพื่อเขาจะดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเราและรักษากฎหมายของเรา ทั้งทำตามสิ่งเหล่านั้น แล้วเขาทั้งหลายจะเป็นประชาชนของเรา และเราเองจะเป็นพระเจ้าของเขาทั้งหลาย
21 แต่พวกที่ใจของเขาดำเนินตามสิ่งน่าขยะแขยงและสิ่งน่าสะอิดสะเอียนของพวกเขานั้น เราจะลงโทษการกระทำของพวกเขาบนศีรษะของเขาเอง” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
22 แล้วพวกเครูบก็กางปีกออก โดยมีวงล้ออยู่ข้างๆ และพระสิริของพระเจ้าของอิสราเอลก็อยู่เหนือเหล่าเครูบ
23 พระสิริของพระยาห์เวห์ขึ้นไปจากกลางนคร ไปสถิตอยู่บนภูเขาซึ่งอยู่ทางด้านตะวันออกของนครนั้น
24 แล้วพระวิญญาณทรงยกข้าพเจ้าขึ้น และนำข้าพเจ้ามาด้วยนิมิตโดยพระวิญญาณของพระเจ้าถึงเมืองเคลเดีย มายังพวกเชลย แล้วนิมิตที่ข้าพเจ้าได้เห็นนั้นก็ขึ้นไปจากข้าพเจ้า
25 ข้าพเจ้าจึงได้บอกถึงสิ่งต่างๆ ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงสำแดงแก่ข้าพเจ้าให้พวกเชลยได้รู้