1 Çuhurciac eguin du beretzat etche bat; çazpi habe irazqui ditu;
2 Imolatu tutu bere bitimac; nahastecatu du arnoa, eta xuxendu du bere mahaina.
3 Bere nescatoac igorri ditu deitzera gaztelura eta hirico harrasietara:
4 Lainoric nihor balin bada, ethor bedi ene gana. Eta çoroei erran diote:
5 Çatozte, jan çaçue ene oguia eta edan çaçue çuençat xuxendu dudan arnoa.
6 Utz çaçue haurtasuna, eta bici çaitezte; eta ibil çaitezte umotasunaren bideetaric.
7 Trufariaren irakasten hari denac, bere buruari eguiten dio irain; eta gaixtaguinari erançuten dioenac, bere burua nothatzen du.
8 Ez bioçoçu trufariari erançun, beldurrez-eta hastia çaitzan: çuhurrari erançun dioçoçu, eta maite içanen çaitu.
9 Bidea emoçu çuhurrari, eta çuhurragoturen da; çucena irakatsoçu, eta hartara lehen-bai-lehen eguinen du.
10 Jaunaren beldurra da çuhurciaren hastapena, eta umotasuna da sainduen jaquitatea.
11 Alabainan ene bidez luçatuco dira çure egunac eta berhatuco çure bicitzeco urtheac.
12 Baldin çuhur içaten baçare, çuretzat içan çare hala; aldiz, trufari baçare, cerorrec jasanen duçu bidegabea,
13 Emaztequi çoro, harotsu, amainaqueriaz bethe eta deusere ez daquiena.
14 Bere etcheco athean jarria dago alki baten gainean, hirico leku goran,
15 Handic iragaiten eta beren bidean dihoacenen deitzeco.
16 Laino dena bazter bedi ene alderat. Eta çoroari erran dio:
17 Ebatsizco urac eztiago dira, eta gordecaco oguia goçoago.
18 Eta hunec etzaquien han cirela diganteac, eta harequilaco barazcaltiarrac ifernuco çolara dihoacela.