2 تا بینوایان را از حقشان محروم کنند،و انصاف را از ستمدیدگانِ قوم من بربایند؛تا بیوه‌زنان را چپاول کنند،و یتیمان را غارت نمایند.
3 پس شما در روز بازخواست چه خواهید کرد،آنگاه که مصیبت از دور فرا رسد؟نزد کِه برای کمک خواهید گریخت،و ثروت خویش را کجا خواهید نهاد؟
4 غیر از آنکه چون اسیران خم شوید،و در میان کشتگان بیفتید.با این همه، خشم او هنوز برگردانیده نشده،و دست او همچنان دراز است.
5 وای بر آشور، که عصای خشم من است،و چوب دست ایشان، غضب من است!
6 او را بر ضد قوم خدانشناس می‌فرستم،و بر قوم مغضوب خود، مأمور می‌دارم؛تا تاراج کند و غنیمت گیرد،و چون گِل کوچه‌‌ها لگدمالشان کند.
7 اما او قصدِ این ندارد،و در دل خویش چنین نمی‌اندیشد.مُراد دلش نابود کردن است،و منقطع ساختن قومهای بسیار.
8 زیرا می‌گوید: «آیا سرداران من جملگی پادشاهان نیستند؟