1 در آن روز، خداوند به شمشیر خود،به شمشیر سهمگین، عظیم و نیرومند خود،لِویاتان را جزا خواهد داد،لِویاتان، آن مار تیزرو را،آن مارِ تابیده بر گِرد خویش را؛آری او اژدهای دریا را خواهد کشت.
2 در آن روز، در وصف آن تاکستان دلپذیر بسرایید:
3 «من، یهوه، نگاه‌دارندۀ آن هستم،و پیوسته آبیاری‌اش می‌کنم.شب و روز، آن را پاس می‌دارم،تا کسی بدان ضرر نرساند؛
4 خشمی ندارم.کاش که خار و خَس به جنگم می‌آمدند،تا بر آنها حمله برده،جملۀ آنها را به آتش می‌سوزاندم.
5 باشد که به حفاظت من تمسک جویدو با من صلح کند؛آری، با من از درِ صلح درآید.»
6 در روزهای آینده یعقوب ریشه خواهد دوانید؛اسرائیل شکوفه خواهد آورد و جوانه خواهد زد،و تمامی جهان را از محصول پر خواهد کرد.
7 آیا او را به همان‌سان زد که زنندگانِ او را؟آیا ایشان نیز همانند قاتلانشان از پا درآمدند؟
8 به اخراج و تبعید با وی معارضه کردی،به دَمِ سخت خویش او را در روزِ باد شرقی بیرون راندی.
9 پس تقصیر یعقوب بدین‌سان کفاره خواهد شد،و ثمرۀ کاملِ زدوده شدنِ گناه او این خواهد بودکه چون تمامی سنگهای مذبح راهمچون سنگ آهک تکه‌تکه کند،اَشیرَه‌ها و مذبحهای بخور دیگر بر پا نخواهد ماند.
10 زیرا آن شهرِ مستحکم تنها مانده است،همچون اردوگاهی متروک و واگذاشته شده چون بیابان.آنجا گوساله‌ها می‌چَرَند،و آنجا به خواب می‌روند،و شاخه‌هایش را تباه می‌سازند.
11 وقتی شاخه‌هایش خشک است آنها را خواهند شکست،و زنان آمده، با آنها آتش خواهند افروخت.زیرا که این قوم بی‌فهم است.پس صانعِ ایشان بر ایشان رحم نخواهد کرد،و آن که ایشان را بسرشت بر آنان نظر لطف نخواهد افکند.
12 در آن روز، خداوند از رود فُرات تا وادی مصر خرمن کوفته، شما را، ای بنی‌اسرائیل، یک به یک جمع خواهد کرد.
13 و در آن روز شیپوری عظیم به صدا در خواهد آمد، و آنان که در سرزمین آشور گم گشته بودند و آنان که به مصر رانده شده بودند، خواهند آمد و خداوند را در کوه مقدس، در اورشلیم، خواهند پرستید.