1 در آن روز، این سرود را در سرزمین یهودا خواهند سرایید:«ما را شهری مستحکم است؛او نجات را حصار درونی و بیرونی آن می‌سازد.
2 دروازه‌ها را بگشاییدتا قومِ پارسا داخل شود،قومی که وفادار می‌ماند.
3 اندیشۀ استوار را در آرامش کامل نگاه خواهی داشت،زیرا که بر تو توکل می‌دارد.
4 تا به ابد بر خداوند توکل کنید،زیرا که خداوند یهوه، صخرۀ جاودانی است.
5 آنان را که در بلندیها ساکنند پست ساخته است؛شهر رفیع را به زیر می‌کشد؛آن را بر زمین افکنده،با خاک یکسان می‌سازد؛
6 پایها آن را پایمال می‌کند،پایهای ستمدیدگان و قدمهای بینوایان.»
7 راه پارسایان هموار است؛طریقی که تو برای پارسایان می‌سازی، مستقیم است.
8 در طریق داوریهایت، ای خداوند،برایت انتظار می‌کشیم.نام و یاد توستاشتیاق جان ما.
9 شبانگاه جان من در اشتیاق توست،و سحرگاه روح من در اندرونم تو را می‌جوید.آنگاه که داوریهای تو بر زمین اجرا شود،ساکنان جهان پارسایی را خواهند آموخت.
10 لیکن هرچند بر شریر لطف شود،پارسایی را نمی‌آموزد.حتی در سرزمینِ صالحان نیز ستم روا می‌دارد،و کبریایی خداوند را نمی‌بیند.
11 خداوندا، دست تو افراشته استاما آنان نمی‌بینند!بگذار غیرت تو را برای قومت ببینند و سرافکنده شوند؛بگذار آتشی که برای دشمنان تو است، ایشان را فرو بلعد.
12 خداوندا، تو برای ما آرامش مقرر خواهی داشت؛هرآنچه کرده‌ایم، براستی تو برایمان کرده‌ای.
13 ای یهوه خدای ما، اربابانی غیر از تو بر ما حکم راندند،اما ما تنها نام تو را یاد می‌داریم.
14 آنان مرده‌اند و دیگر زنده نخواهند شد،ارواحند و دیگر بر نخواهند خاست.آنان را جزا داده و نابود کرده‌ای،و یادشان را از خاطرها زدوده‌ای.
15 خداوندا، تو قوم را افزودهای؛آری، تو قوم را افزودهای و جلال یافته‌ای؛تو حدود زمین را گسترده‌‌ای.
16 خداوندا، ما در تنگی خویش تو را جُستیم؛آنگاه که تأدیبمان می‌کردی،نجواهایمان را به حضورت ریختیم.
17 همچون زن آبستنِ نزدیکِ وضع حملکه از درد زا بر خود می‌پیچد و فریاد برمی‌آورد،ما نیز، ای خداوند، به سبب تو چنین بودیم؛
18 آبستن بودیم و از درد بر خود می‌پیچیدیم،اما باد زاییدیم!در زمین هیچ نجاتی به‌بار نیاوردیم،و ساکنان جهان ساقط نشدند.
19 اما مردگان تو زیست خواهند کرد،و بدنهایشان بر خواهد خاست.ای شما که در خاک ساکنید،برخیزید و فریاد شادمانی سر دهید.شبنم تو همچون شبنم سحرگاهان است،و زمینْ مردگان را بیرون خواهد افکند.
20 ای قوم من، رفته به حجره‌های خویش داخل شوید،و درها را از عقب خویش ببندید.لَختی، خویشتن را پنهان کنید،تا خشم او درگذَرَد.
21 زیرا هان خداوند از جایگاه خویش بیرون می‌آیدتا ساکنان زمین را به سزای تقصیراتشان برساند.زمین خونهایی را که بر آن ریخته شده آشکار خواهد کرد،و بیش از این کشتگان خود را پنهان نخواهد داشت.