1 خداوند چنین می‌فرماید:«انصاف را نگاه داشته،عدالت را به عمل آورید،زیرا نجات من نزدیک شده،و عدالت من به‌زودی منکشف خواهد شد.
2 خوشا به حال آن که چنین کند،و کسی که بدین متمسک گردد؛که شَبّات را نگاه داشته، آن را بی‌حرمت نسازد،و دست خویش از هر عمل بد باز دارد.»
3 پس غریبی که به خداوند پیوسته باشد، نگوید: «خداوند مرا از قوم خویش جدا خواهد کرد»، و خَصی نگوید: «درختی خشک بیش نیستم.»
4 زیرا خداوند چنین می‌فرماید: «خصی‌هایی که شَبّات مرا نگاه دارند، و آنچه مرا خشنود می‌سازد برگزینند و به عهد من تمسک جویند،
5 بدیشان در خانۀ خویش و در اندرون دیوارهایش نام و یادی بهتر از پسران و دختران خواهم بخشید؛ آری، بدیشان نامی جاودانی خواهم بخشید که هرگز از میان نخواهد رفت.
6 و نیز غریبانی که به خداوند تمسک جسته‌اند تا او را خدمت کنند، و نام او را عزیز دارند و خادمان او شوند، یعنی همۀ کسانی که شَبّات را نگاه داشته، آن را بی‌حرمت نسازند و به عهد من متمسک باشند،
7 آنان را به کوه مقدس خویش خواهم آورد و در خانۀ عبادت خویش، ایشان را شادمان خواهم ساخت. قربانیهای تمام‌سوز و دیگر قربانیهای ایشان بر مذبح من پذیرفته خواهد شد، زیرا که خانۀ من، خانۀ دعا برای همۀ قومها خوانده خواهد شد.»
8 و خداوندگارْ یهوه، که رانده‌شدگان اسرائیل را گرد می‌آورد، چنین می‌فرماید: «من کسان دیگر را نیز علاوه بر آنان که هم‌اکنون گرد آمده‌اند، با ایشان جمع خواهم کرد.»
9 ای تمامی وحوش صحرا،و ای همۀ حیوانات جنگل،بیایید و بخورید!
10 دید‌بانان اسرائیل کورند؛آنان جملگی عاری از معرفتند!جملگی سگانی گنگ را مانندکه پارس کردن نتوانند!دراز می‌کشند و رؤیاها می‌بینند،و چُرت زدن را دوست می‌دارند.
11 آنان سگانی حریصند،که سیری نمی‌شناسند؛شبانانی بی‌فهمند،که جملگی به راه خود برگشته‌اندو هر یک در پی نفع خویشند.
12 فریاد برمی‌آورند:”بیایید تا رفته شراب بیاوریم،بیایید تا از مُسکِرات مست شویم!فردا نیز مانند امروز خواهد بود،و حتی بسی بهتر از آن!»