1 اما اکنون خداوند، آفرینندۀ تو ای یعقوب، و صانع تو ای اسرائیل، چنین می‌فرماید:«مترس، زیرا من تو را فدیه داده‌ام،و تو را به نام خوانده‌ام، پس از آنِ من هستی.
2 چون از آبها بگذری، با تو خواهم بود،و چون از نهرها عبور کنی، تو را فرو نخواهند گرفت.چون از میان آتش روی، نخواهی سوخت،و شعله‌‌اش تو را نخواهد سوزانید.
3 زیرا من یهوه خدای تو هستم،قدوس اسرائیل، نجات‌دهندۀ تو.مصر را فدیۀ تو می‌سازم،و کوش و سِبا را به جای تو می‌دهم.
4 از آنجا که در نظرم گرانبها و محترمی،و چون تو را دوست می‌دارم،آدمیان را به عوض تو خواهم داد،و قومها را به عوض جان تو تسلیم خواهم کرد.
5 مترس، زیرا من با تو هستم؛فرزندانت را از مشرق خواهم آورد،و تو را از مغرب جمع خواهم کرد.
6 به شمال خواهم گفت: ”رهایشان کن“،و به جنوب که: ”نگاهشان مدار“.پسرانم را از دوردستها بیاورید،و دخترانم را از چهار گوشۀ زمین؛
7 یعنی هر که را که به نام من خوانده می‌شودو او را برای جلال خویش آفریده،و سرشته و ساخته‌ام.»
8 قومی را که چشم دارند اما نمی‌بینند،و گوش دارند اما نمی‌شنوند، بیرون آور!
9 تمامی قومها گرد هم آیند،و ملتها جمع شوند.کیست در میان آنها که این را بیان کند،و امور نخستین را بر ما اعلام دارد؟شاهدان خود را بیاورندتا ثابت کنند که ایشان راست می‌گویند؛تا دیگران بشنوند و بگویند: «آری، درست است.»
10 خداوند می‌فرماید: «شما شاهدان من هستید،و خادم من که شما را برگزیده‌ام،تا مرا بشناسید و به من ایمان آورید،و دریابید که من او هستم.پیش از من خدایی مصوّر نشده،و پس از من نیز نخواهد بود.
11 من، آری من، یهوه هستم،و جز من نجات‌دهنده‌ای نیست.
12 من بیان داشته و نجات داده و اعلام کرده‌ام،و خدایی بیگانه در میان شما نبوده است.خداوند می‌فرماید:«شما شاهدان من هستید، و من خدا هستم.
13 آری از ایام قدیم من اویم؛کسی از دست من رهایی نتواند داد؛چون من عمل کنم، کیست که آن را برگرداند؟»
14 خداوند که ولیّ شما و قدوس اسرائیل است چنین می‌فرماید: «من به‌خاطر شما به بابِل خواهم فرستاد و همۀ ایشان یعنی کَلدانیان را در همان کشتیهایی که بدان فخر می‌کنند، وادار به فرار خواهم کرد.
15 «من یهوه هستم، قدوسِ شما،آفرینندۀ اسرائیل، پادشاه شما.»
16 خداوند چنین می‌فرماید -همان که راهی در دریا ساخت،و طریقی در میان آبهای عظیم پدید آورد؛
17 همان که ارابه‌ها و اسبان را بیرون آورد،و سپاهیان و جنگاوران را،و آنان در آنجا افتادند و دیگر برنخاستندو از بین رفته، چون فتیله خاموش شدند:
18 «چیزهای پیشین را دیگر به یاد میاورید،و به امور قدیم میندیشید.
19 هان، اکنون من کاری تازه می‌کنم:هم‌اکنون در حال پدید آمدن است؛آیا آن را تشخیص نمی‌دهید؟من در بیابان راهی پدید می‌آورم،و در بَرَهوتْ نهرها جاری می‌سازم.
20 وحوش صحرا مرا حرمت خواهند داشت،حتی شغالان و شترمرغان،زیرا که در بیابان آب جاری می‌کنمو در بَرَهوتْ نهرها روان می‌سازم،تا قوم برگزیدۀ خویش را سیراب کنم،
21 قومی را که برای خود سرشتمتا ستایش مرا بیان دارند.
22 «اما تو ای یعقوب، مرا نخواندی،و تو ای اسرائیل، از من خسته شدی!
23 گوسفندان به جهت قربانی تمام‌سوز برایم نیاوردی،و با قربانیهای خود مرا تکریم نکردی.من با مطالبۀ هدایا، باری گران بر تو ننهادمو با طلبیدن بخور، تو را خسته نکردم.
24 برایم نی معطر به نقره نخریدیو به پیه قربانیهایت مرا خشنود نساختی،بلکه با گناهانت باری گران بر من نهادی،و با تقصیرات خویش مرا خسته کردی.
25 «من هستم، آری من، که نافرمانیهایت را به‌خاطر خویشتن محو می‌سازم،و گناهانت را دیگر به یاد نمی‌آورم.
26 گذشته را به من یادآور شو؛بیا تا با هم به داوری بنشینیم!حجّت خود را بیاور،تا ثابت شود که حق به جانب توست.
27 نیای نخست تو گناه ورزید،و میانجیگران تو بر من عِصیان ورزیدند.
28 پس من نیز سروران قُدس را بی‌حرمت خواهم ساخت،و یعقوب را به نابودی و اسرائیل را به دشنام خواهم سپرد.