1 وای بر آنان که برای کمک، به مصر فرود می‌آیندو بر اسبان توکل می‌کنند،که اعتمادشان بر کثرت ارابه‌هاو قدرت سوارکاران است،اما به قدوس اسرائیل نظر نمی‌کنندو از خداوند یاری نمی‌طلبند.
2 اما او نیز حکیم است و بلا نازل می‌کند؛او از کلام خود بازنمی‌گردد،بلکه بر ضد خاندان شریران برمی‌خیزد،و بر ضد آنان که بدکاران را یاری می‌رسانند.
3 اما مصریان انسانند و نه خدا؛اسبانشان جسمند و نه روح.آنگاه که خداوند دست خود را دراز کندیاری‌رساننده خواهد لغزید،یاری‌گیرنده خواهد افتاد،و هر دو با هم هلاک خواهند شد.
4 خداوند به من چنین گفته است:«بدان‌سان که شیر و شیر ژیان بر طعمۀ خود می‌غرّد،و هرچند تمام گروه چوپانان بر او گرد آیند،از فریادهای ایشان نمی‌هراسدو از غوغای‌شان مضطرب نمی‌گردد،به همان‌سان خداوند لشکرها نیز فرود خواهد آمدتا بر کوه صَهیون و تَلّ آن نبرد کند.
5 همچون پرندگان در پرواز،خداوند لشکرها از اورشلیم حفاظت خواهد کرد.او از آن محافظت کرده، رهایی‌اش خواهد بخشید؛و از آن درگذشته، رستگارش خواهد ساخت.»
6 ای بنی‌اسرائیل، به سوی او که سخت بر وی عِصیان ورزیده‌اید، بازگشت کنید.
7 زیرا در آن روز تمامی شما بتهای طلا و نقره را که دستان گناه‌آلودتان ساخته است، ترک خواهید کرد.
8 «آنگاه آشور به شمشیری که از انسان نیست خواهد افتاد؛آری، شمشیری که از بنی‌آدم نیست او را فرو خواهد بلعید.از برابر شمشیر خواهد گریخت،و جوانانش جملگی به بیگاری گماشته خواهند شد.
9 صخرۀ او از ترس زائل خواهد شد،و سردارانش از عَلَمِ جنگ به هراس خواهند افتاد،»این را خداوندی می‌فرمایدکه آتش او در صَهیون استو تنورش در اورشلیم.