1 ای سرزمینهای ساحلی، به من گوش فرا دهید!ای قومهای دوردست، توجه کنید!خداوند مرا از رَحِم فرا خواند،و از بطن مادرم مرا به نام صدا زد.
2 دهان مرا چون شمشیر تیز ساخت،و مرا زیر سایۀ دست خود پنهان کرد.مرا تیرِ صیقلی ساخت،و در تَرکِش خود پنهانم کرد.
3 مرا گفت: «تو خادم من هستی،اسرائیل، که در او جلال خود را نمایان خواهم ساخت.»
4 اما من گفتم: «بیهوده محنت کشیده‌امو قوّت خویش به باطل و عبث صرف کردهام؛اما به‌یقین حقِ من با خداوند است،و پاداش من، با خدای من.»
5 و حال، خداوند چنین می‌فرماید،همان که مرا از رَحِم برای خدمت خویش بسرشت،تا یعقوب را نزدش بازآورم،و اسرائیل را گرد او جمع کنم،زیرا که در نظر خداوند محترم هستم،و خدای من قوّت من است.
6 آری، او چنین می‌فرماید:«سهل است که خادم من باشی،تا قبایل یعقوب را بر پا بداری،و اسرائیلیانی را که محفوظ داشته‌ام، بازآوری؛بلکه تو را نوری برای ملتها خواهم ساختتا نجات مرا به کرانهای زمین برسانی.»
7 خداوند، که ولیّ و قدوس اسرائیل است،به او که مورد تحقیر و انزجار قوم،و بندۀ سلاطین است، چنین می‌فرماید:«پادشاهان با دیدن تو بر پا خواهند ایستاد،و سروران روی بر زمین خواهند نهاد،به سبب خداوند که امین استو قدوس اسرائیل، که تو را برگزیده است.»
8 خداوند چنین می‌فرماید:«در زمان لطف خود، تو را اجابت کردم،و در روز نجات، یاری‌ات دادم؛تو را حفظ خواهم کرد،و عهدی برای قومْ خواهم ساخت،تا این سرزمین را آباد سازی،و آن را میانشان تقسیم کنی؛
9 تا به زندانیان بگویی: ”به در آیید!“و به آنان که در تاریکی‌اند، که: ”خویشتن را بنمایانید!“«آنان در کنار راهها خواهند چرید،و بر همۀ ارتفاعات خشک، چراگاه خواهند یافت.
10 گرسنگی و تشنگی نخواهند کشید،و بادِ سوزان و آفتابِ داغ آسیبی بدیشان نخواهد رسانید.زیرا او که بر ایشان شفقت دارد رهبری‌شان خواهد کرد،و نزد چشمه‌های آب هدایتشان خواهد نمود.
11 من همۀ کوههای خود را راه خواهم ساخت،و شاهراههای من افراشته خواهد شد.
12 اینک آنان از دوردستها می‌آیند؛برخی از شمال، برخی از غرب،و برخی از دیار سینیم.»
13 ای آسمانها بانگ شادی سر دهید،و ای زمین وجد نما!ای کوهها شادمانه بسرایید،زیرا خداوند قوم خود را تسلی می‌دهد،و بر ستمدیدگان خویش شفقت می‌کند.
14 اما صَهیون گفته است: «خداوند مرا ترک کرده،و خداوندگار مرا از یاد برده است.»
15 «آیا ممکن است مادر کودک شیرخوارۀ خود را فراموش کند،و بر پسر رَحِم خویش ترحم ننماید؟اینان ممکن است فراموش کنند،اما من هرگز تو را فراموش نخواهم کرد.
16 ببین، تو را بر کف دستهایم نقش کردهام،و حصارهایت پیوسته در نظر من است.
17 پسرانت به‌شتاب باز خواهند آمدو آنان که تو را ویران کردند، از تو دور خواهند شد.
18 سر برافراز و به اطراف خود بنگر،همۀ پسرانت گرد آمده، نزدت خواهند آمد.خداوند می‌فرماید: به حیات خود قسم،تو تمام آنها را همچون زیور خواهی پوشید،و همچون عروس به آنها آراسته خواهی شد.
19 «هرچند ویران و متروک شده‌‌ایو سرزمینت خرابه‌ای بیش نیست،اما اکنون از کثرتِ ساکنان تنگ خواهی شد،و آنان که تو را فرو می‌بلعیدند دور خواهند گشت.
20 فرزندان ایام داغداری‌ات،در گوش تو خواهند گفت:”این مکان برای ما بس تنگ است؛جای بیشتر برای سکونت ما فراهم کن.“
21 آنگاه در دل خود خواهی گفت:”اینها را چه کسی برایم زاده است؟من که داغدیده و نازا بودم،تبعیدی و طرد شده بودم؛پس اینها را چه کسی پرورانیده است؟!یکّه و تنها به حال خود رها شده بودم،پس اینها از کجا آمده‌اند؟!“»
22 خداوندگارْ یهوه چنین می‌گوید:«اینک دست خود را به سوی قومها دراز می‌کنم،و عَلَم خویش را به سوی آنها برمی‌افرازم؛آنان پسران تو را بر دستهای خویش خواهند آورد،و دخترانت را بر دوش خود حمل خواهند کرد.
23 پادشاهانْ پدرخواندۀ تو خواهند بود،و ملکه‌ها دایه‌ات.در برابرت خم شده، روی بر زمین خواهند نهاد،و خاک پایت را خواهند لیسید.آنگاه خواهی دانست که من یهوه هستم،و هر که بر من امید بندد سرافکنده نخواهد شد.»
24 آیا غنیمت از دست جنگاور بازگرفته شود؟یا اسیران از چنگ ستم‌پیشه رهانیده گردند؟
25 اما خداوند چنین می‌فرماید:«آری، اسیران از چنگ ستم‌پیشه رهانیده خواهند گشت،و غنیمت از دست جنگاور بازگرفته خواهد شد.من با مخالفان تو مخالفت خواهم کرد،و من فرزندان تو را نجات خواهم داد.
26 من به آنان که بر تو ستم کردند گوشتِ تنِ خودشان را خواهم خورانید،و به خون خویش مست خواهند شد، آن سان که به شراب.آنگاه تمامی بشر خواهند دانستکه من یهوه، نجات‌دهندۀ تو،ولیّ تو، و قدیرِ یعقوب هستم.»